ေဆာင္းရာသီျဖစ္ပါ၏။
ျပာလြင္ေသာေကာင္းကင္ရယ္က ေနေရာင္ျခည္ေႏြးေႏြးေၾကာင့္ ပိုမိုေတာက္ပေနပါ၏။
ဒုတိယထပ္ရိွ စာၾကည့္ခန္းအတြင္းထိုင္ေနရင္းမွ ျပတင္းေပါက္အားဖြင့္ၾကည့္မိသည္။ေအးျမေသာ ေဆာင္းေလက လူတစ္ကိုယ္လံုးအားခ်မ္းစိမ့့္သြားေစသည္။ထို႔အတူ ျခံအတြင္းရိွ ႏွင္းဆီပန္းခင္းမွ ရနံ ့ခ်ိဳခ်ိဳသည္ကလည္း ကြၽန္ေတာ့ႏွလံုးသားအား နာက်င္သြားေစပါ၏။
ကြၽန္ေတာ့္ျခံထဲတြင္ ႏွင္းဆီပန္းအိုး စုစုေပါင္း 51 အိုးရိွသည္။ကြၽန္ေတာ္ အသက္ 19 ႏွစ္ကစ၍ တစ္ႏွစ္တစ္အိုး စိုက္ပ်ိဳးခဲ့သည့္ ႏွင္းဆီဝါေတြ။
သူသည္က ႏွင္းဆီအဝါအား သိပ္ႏွစ္သက္ပါ၏။
ကြၽန္ေတာ္သည္ကား ပန္းစိုက္ရျခင္းကို သေဘာက်သည္မဟုတ္။သို႔ေသာ္ျငား....သူ႔အႀကိဳက္ေပမို႔။
ရင္ထဲကေအာင့္မ်က္မႈႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ္၏ မိသားစုအေပၚ သစၥာမဲ့မႈသည္က မ်က္ဝါးထင္ထင္။ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အား ယေန ့ထိတိုင္ ကြၽန္ေတာ္ သတိရေနဆဲ ျဖစ္ပါ၏။
ရင္ထဲကလိႈက္စားေနေသာ ဒဏ္ရာသည္က လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ငါးဆယ္မွ အစျပဳ၍ ယေန႔ထိတိုင္ ကိုက္ခဲေနဆဲပါေလ။
ဤရာသီကိုေရာက္လ်ွင္ သူ႔အားတမ္းတသည္။
ႏွင္းဆီဝါေတြ ျမင္လ်ွင္ သူ႔အားသတိရသည္။
Jazz သီခ်င္းေတြၾကားလ်ွင္ သူ႔အားျမင္ေယာင္သည္။သူ႔ ႐ုပ္လႊာမဆိုထားႏွင့္ သူ႔အျပဳအမူေသးေသးကေလးကအစ အမွတ္တရျဖစ္ေနဆဲ ဤမွတ္ညဏ္သည္ ကြၽန္ေတာ့အား အစဥ္သျဖင့္ ႏိွပ္ဆက္ေနဆဲသာ။
ျပတင္းေပါက္မွျမင္ရေသာ ေကာင္းကင္အျပာေ႐ာင္အား ေငးမိသည္။ကြၽန္ေတာ္ခိုနားဖူးေသာ သူ႔ရင္ခြင္အား လြမ္းဆြတ္မိသည္။သူ႔တြင္ ေကာင္းကင္ႏွင့့္တူေသာ ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ရိွသည္။
VOCÊ ESTÁ LENDO
အခ်စ္ဦး(Zawgyi+Uni)
Fanficအခ်စ္ဦးဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘဝတစ္ေလ်ွာက္လံုး သတိရေနမဲ့ အလွပဆံုးေသာ အနာတရတစ္ခုျဖစ္ျပီး ဘယ္ေတာ့မွ ေဖာက္ၾကည့္ခြင့္မရမဲ့ လက္ေဆာင္ထုပ္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။