Mükemmel Hayatıma Mola

~1.Bölüm~

MULTİ: MELİS

Sabah uyandım ve yine Ülker teyze beni uyandırmıştı. Ülker teyze tatlı bir hizmetlimiz. Adı gibi çok tatlı. Siyah saçlarına aklar düşmüş, orta boylu, 46 yaşında, ela gözlü tontiş bir teyze.

Babam'ın diyişine göre ben 3 yaşındayken çikolata teyze (benim değişimle) bizim eve gelmiş o zamandan beri bizim evde çalışıyor. Her neyse bugün okul'un son günü 11. Sınıfı bitirip 12 ye geciçem aslında hem bunun için mutlu ve heyecanlıyım hem de yaz tatiline girdiğimiz için çok sevinçliyim. Lavaboya girip elimi yüzümü yıkadım.

Sonra dolabımı açıp ne giysem diye baktım sonuçta okulun son günüydü. Biraz daha düşünüp dolabım'dan Jean pantolon üstüne kırmızımsı yarım kollu göbek üstü bir buluz giydim beyaz sporlarımı ayağıma giyip saç ve makyajımı da yapıp kahvaltıya indim.

Merdivenlerden inerken "benimde bekleyin kahvaltıya" diy bağırdım. Annemde "hadi ama kızım, hızlı ol biraz" diy seslendi. Hemen son basamaktan atlayıp koşa koşa masaya ilerledim. Babamın sağ tarafındaki sandalyeyi çekip oturdum, masa her zamankinden güzel gözüküyordu.

Annemlere dönüp "her kese günaydın" dedim. Annemle babam aynı anda "sanada günaydın Melis"dediler.tabağına en sevdiğim şeylerden olan krem peynirimi aldım.

Yanına zeytin, domates, salam gibi şeylerden koyup yedim. Yemeğim bitirdiğimde "size afiyet olsun ben gidiyorum"dedim. Annem bana dönerek "hayırdır kızım niye erken çıkıyorsun"dedi şaşırarak. Eee tabi her zaman okula yürüyerek gitmiyordum.

Anneme dönerek "sultanım bugün okulun son günü ya hani. Erken çıkıp yürüyerek gidicez arkadaşlarla"dedim ihtişamlı bir ses tonuyla. Kapıdan çıkmak üzereydim ki"İyi tamam, bu arada takdir yoksa süpriz de yok unutma küçük hanfendi" dedi annem moralimi bozarak babama dönüp "ama baba" dedim çocuk gibi, babama "eve gelince duruma göre bakarız" dedi.sırt çntamı alıp çıktım. Okula doğru yürürken bir kedi gördüm "aman Allahım çok sirin tombul" hemen koşa koşa kedinin yanına gittim.

* * *
TARIK
Kızım kapıdan çıktık dan sonra o adamın yani Melis'in gerçek babası Murat geldi aklıma bana ve eşime şöyle demişti "ben artık eskisi gibi değilim. Ben kızımı yanıma almak istiyorum. Ona bunu aciklamanızı rica ediyorum hem eger kızım isterse tabi sizde isterseniz görüşe biliriz." Demişti.

Ve sadece söylemek için 1 haftamız varmış. Murat kızımı yani kızını yaklaşık 2 yaşında bize vermişti. Ona çok iyi bakmamızı ve asla üzmememizi söylemişti. O zamanlar Murat'ın kızına bakacak durumu yokmuş.

Zaten otelleri batıcak durumdaymış kızı Melis i bize verdikten 1 yıl sonra otellerinin ziyaretçileri tavan yapmış ve çok zengin olmuşlar. Tabi Melis'i hiç unutmamışlar bir ara bize ulaşıp kızını isteyeceklermiş ama Melis'in bunu anlayacak yaşa gelmesini beklemişler kızım yani üvey kızım 17 yaşında Murat'ta bu durumu kızının anlayacağını düşünüp bize gelmeye karar vermiş.

Murat Bodrum'da oturuyor ve bizim de tatil için orayı seçmemizi istedi. Murat Bodrum'daki bir kaç otelin sahibi bizi de o otellerin birine davet etti. E tabi bizde bir şey diyemedik çünkü kızını kim olsa geri almak isterdi. Ben bile...

Ben çalışma odamda oturup bunları düşünürken eşim yeliz içeriye girdi. Beni öyle kara kara düşünürken görünce "hayatım merak etme her şey düzelecek eminim Melisde bunu anlayacak"dedi.

Çok ikna edici konuşuyordu ama eminim ki o da çok üzülüyordu. Yelize dönüp "ben de biliyorum ama bir türlü ikna olamıyorum. Ve şunu da biliyorum oda mutlaka yıkılacak. Ona 14 sene yalan söylediğimizi düşünecek" dedim ve kendi dediğime çok üzüldüm.