Timeless Tale of Phoenix Song: อนันตกาลนิทานฟีนิกซ์ THE MUSICAL

- PROLOUGE -

อัลบัส ดัมเบิลดอร์
กำลังรู้สึกอ่อนแรงอย่างแสงสาหัด
ของเหลวบางอย่างที่เขาดื่มเข้าไป
กำลังล้อเล่นกับ
ความเป็นความตายของเขา
อย่างสนุกสนาน
ร่างชราลื่นไถลเล็กน้อยบนพื้น
ช่างยากเย็นเหลือเกินกับการพยายามทรงตัวให้อยู่ มีเพียงสติเท่านั้น
ที่บอกให้เขาพูดคุยต่อไปอย่างใจเย็น
งานของเขายังไม่เสร็จ
เขายังต้องถ่วงเวลาไว้

ใกล้ถึงเวลาแล้วล่ะเกลเลิร์ต
อีกไม่นานนี้แหละ

ยาพิษกำลังเล่นงานร่างกายของเขา
หากช้ากว่านี้อีกนิด
แผนทุกอย่างคงพังครืน
แต่ทว่ามันไม่เป็นอย่างนั้น
ขณะที่ผู้คนทั้งหลายกำลังต่อสู้กับสงคราม
บานประตูก็เปิดผลัวะออกมา
ในเวลาที่ช่างเหมาะสม

เซเวอรัส สเนป ยืนอยู่ตรงนั้น

วินาทีนั้นเองที่อัลบัสรู้ว่า
เขาต้องวิงวอนอย่างไร

"เซเวอร์รัส..."

เกลเลิร์ต...
ทุกครั้งที่ฉันนึกถึงตอนนั้น
มันเหมือได้ยินเพลงเก่าๆ
ถึงเรื่องราวของเรา

🍃
....It's been a long day
ช่างเนิ่นนานเหลือเกิน
🍃

ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเดินทางมาเนิ่นนาน
แต่เวลาก็ผ่านไปเร็วเหลือเชื่อ

ให้ตายสิเกลเลิร์ต
เพื่อประโยชน์สุขของคนส่วนใหญ่
...อย่างนั้นหรอ?

หึ
ฉันก็ทำได้แค่นี้แหละ
ถ้านายอยู่ตรงนี้ด้วย
ก็ดีสิ

"เซเวอรัส...กรุณา.."

สเนปยกไม้กายสิทธิ์ขึ้น
และชี้ตรงไปที่ดัมเบิลดอร์

"อะวาด เคดาฟ-รา"

+++

เหนือขึ้นไปบนหอคอยสูง ฟ้ามืดแล้ว
มีเพียงแสงเทียนริบหรี่
พอแค่ให้มองเห็นเท่านั้น
บรรยากาศมืดมิดของคุกนูร์เมนการ์ด
ไม่เคยเปลี่ยน
ยิ่งลมหนาวจากด้านนอกพัดโชยเข้ามา
ก็ยิ่งทำให้ที่นี่ดูวังเวง
และเย็นยะเยือกมากขึ้น