Misha's POV
Isang nakakatindig balahibo nanaman na hangin ang aking naramdaman. Isang pangyayari nanaman na hindi ko inasahan. Pangyayaring hindi na maibabalik pa, pangyayaring hinding hindi nanaman makakalimutan ng puso't isipan ko. Isang pangyayaring naganap ulit ngunit ayoko ko ng maulit pa. Ang pangyayaring may nawala at iniwan nanaman ako.
Nandito ako ngayon sa isang lugar na napaka tahimik at lahat ng nandito ay walang problema at syempre mahimbing na natutulog habambuhay.Haaay.., It's been a month simula nung iniwan nya ako.
Tumigil na ako sa paglalakad nang nakarating na ako sa puntod ng mga magulang ko. Ang mga taong nagbibigay ng inspirasyon sakin palagi. Pero wala na sila. My daddy died when I was in elementary nang dahil sa heart attack and my mom died also because of a car accident a week ago.
Nakakalungkot naman kasi wala na si Mom na palaging nagbibigay ng fres candy which I used not to eat, may nakalagay kasi sa likod nung wrapper. alam nyo naman siguro yun. Those happy memories will be my greatest treasures.
After kong ipagdasal sila Dad at Mom ay umuwi na rin ako. Nakakalungkot kasi pag uwi ko mamaya wala ng sasalubong sa akin. One week na rin akong ganito bahay at school na lang. kapag sa school meron naman akong bestfriend si Margarette, sya na lang yung natitirang kasama ko at ayokong pati sya ay kunin na rin ni Papa Jesus. sa bahay naman ay puro maids at drivers, tuloy parang ang lungkot na ng bahay namin, saka lang kasi sasaya ang bahay kapag kumpleto kayo diba?.
Nagtuloy tuloy na lang ako a kwarto ko. wala na akong ibang problema maliban na lang sa wala na si Dad at Mom. may iniwan naman sila akin para maipagpatuloy ko pa ang pag aaral ko. itutulog ko na lang tong lungkot at pagod ko kasi papasok pa ako bukas.
Haaaay.. iniwan nanaman ako.kung hawak ko lang sana ang tadhana, edi di ko hahayaang may mang iwan pa sa akin.
Monday.
ngayon kailangan ko nang mg move on. ako na lang yata kasi ang hindi nakikisakay sa ikot ng world eh. after kong naligo at nagsuot ng uniform ay dumiretso na ako sa kotse which me and my parents usually rode. haay., nasa legal age naman na ako eh.
Ay oo nga pala hindi pa ako nagpapakilala. hehe sarreh nadala lang ako sa mga nangyayari sa life ko.
ehem. I'm Mircle Asha Seris but you can call me Misha ang nag iisang maganda, sexy at syempre rich kid ng buong world. de joke, hindi kami masyadong mayaman pero may kaya naman kami eh.We have restaurants na may branches na buong Pilipinas. Magaling lang talagang magluto si Dad and Mom. O c'mon. they are professional Chefs.Im a college student and taking the course Law. ewan ko ba kung bakit yan ang kinuha ko eh samantalang puro resto lng ang meron kami.Weird.
Pagkadating sa University ay ipinarada ko lang ang sasakyan ko at bumaba para pumunta sa first subject ko. panay naman ang tingin ng mg students habang naglalakad ako at nag gigive way pa sila sa dinaraanan ko. aba eh dapat lang. kasi maganda ako.
" Ang ganda talaga ni Misha " student 1.oh well. Yan ang gusto ko umagang umaga eh good compliment agad. oo tama kayo may pagka bitchy ako. Pero dito lang sa mga taong di ko kilala, pero sa mga taong mahal ko ay iba ang ugali ko. Kumbaga seasonal.Paiba iba.
" Mas maganda kaya si Trixie, tignnan mo oh" sabay turo pa sa likod.at nang lumingon ako nandun nga ang best actress na si Trixie. Best actress na tinalbugan pa ang mga nanalo ng best actress sa Famas. Pero ang totoo nyan she's just playing. just plastic that I want to recycle over and over again.
" Mira!". napahinto na lang ako dahil tinawag nya ako sa pangalang yon. ugghh! that bitch! ayoko kasi sa pangalang yun. because there's someone who used to call me that. someone that left me again.
