Миний Найз Залуу Мөнх Настан (Жон Жонгүг)

3

Гадаа бороо цутган орсоор л байна...

Юнби ширээн дээр хоолоо өрж тавиад :
- Намжүүн ! Хоолоо ид ээ !
Гэхэд Намжүүн ширээний ард суун Юнбигээс яриа өдөхийг хичээнэ...

Намжүүн:

- Кхмм. Юнби

Юнби юу ч үл дуугаран толгой дохилоо

Намжүүн:.
- Чи их гоё хоол хийх юм аа  гээд нүүр дүүрэн инээхэд түүний хацар нь хонхойно..

Юнби бага зэрэг улайн:
-Аан. Б.баярлалаа

Энэ мэтээр ичиж түгсэн хоёр хүн өдрийг барахнуу гэтэл Намжүүн Юнбигээс олимпиаддаа бэлдэе, бас асуултандаа хариулаагүй нь ялагдаад ялсаныхаа хүслийг нь биелүүлье гэж гуйв

Юнби ч зөвшөөрч тэр хоёр тоглож биш ээ бэлдэж эхэллээ..
Гадаа шуурга шуурч эхлэхэд сшшш гэх чимээн гэрийн агааржуулагчинд дамжин сонстох нь тун эвгүй...

Намжүүн ялагдаж Юнби Намжүүн ийг өөрийг нь үүрээд том өрөөг тойр гэж зарлигдав...

Намжүүн түүнийг үүрч яваад хивсэнд тээглээд буйдан дээр уначихав...
Тийм ээ... Кинон дээр гардаг шиг давхралдаж  унасан... Гэхдээ тун эвгүй байрлалтай...

Сандарсан байдалтай хоёр яах учраа ололгүй байж байтал гэгээ тасарч харанхуй нөмрөв...
Юнби Намжүүнд аймшгийн кино үзье гэж хэлэхэд Намжүүн толгой дохилоо...

Кино яг ид дундаа орж явтал Тог тасарчих нь тэр..

Энэ шуурганаас боллоо доо..

Гэрт нь байсан хоёр лааг асаан тэр хоёр унтахад бэлтгэн Юнби Намжүүнд газар ор засч өгөв...

Зочноо газар унтуулчихаад өөрөө яаж орон дээр утахөв гэж бодоод өөрөө ч бас хажууханд нь ор заслаа

Юнби өрөөндөө хувцсаа солиж байтал Намжүүн ороод ирэх нь тэр...

Жүүн бантсандаа юу ч ярилгүй өөрийгөө хараасаар өрөөнөөс нь гарлаа..

Намжүүн дүрсгүйтэхийг хүссэн болтой дахин санаатайгаар Юнбигийн хаалгыг нээн түүн рүү ойртож эхлэв...
Алгуурхан...
Бас удаанаар..
Нэг алхам..
Хоёр алхам
Гурван алхам..
Харин дөрөв дэх алхамыг Намжүүн хийсэнгүй... Юнби өөрөө ойртсон аж...

Төд удалгүй Намжүүн Юнбигийн эрүүнээс нь барин үнслээ..
Эхэндээ их аажуухан байсан тун удалгүй үнсэлт нь ширүүсч амьсгаа авах ч зайгүй үнсэлцэнэ..

Намжүүн Юнбигийн унтлагын цамцны товчийг ээлж ээлжээр нь тайлсаар орон дээр хэвтүүлэв...

Тэгснээ Болохгүй ээ гээд түүний дээрээс холдлоо...
Тэр их сайн хүү юм..
Гэхдээ Юнби тийм ч сайн охин биш..
Түүнийг хүзүүгээр нь тэврэн үнсээд :
- Хэрэв би хүсч байвал болно гэхэд Намжүүн үл ялиг мишээн хариу үнслээ..

****

Намжүүн ий нэг гар Юнбигийн хүзүүг барин уруулаараа шунаглан үнсэн шимэхэд дэм болох бол нөгөө гар нь гуяыг нь зөөлөн базалж байлаа...

Юнби тэсэхээ байсан бололтой Шууд Хүүгийн өмдийг дотуур хувцастай нь хамт тайлан эргүүлэн түүнийг үнсэж эхэллээ...

Намжүүн сануулагагүй *рхтнээ зөөлхөн гулсуулан орууллаа

Намжүүний э*рхт*н дэндүү том байсан учир охиныг өвтгөж орхив..
Намжүүн гүнзгий амьсгаа авч түүний анхных эсэхийг нь асуулаа...
Юнби өвдөлтөндөө хөмсгөө зангидан толгой дохилоо.

Дахин хэд хэд хөдлөхөд

Юнби луу алдан гиншиж :
- Аххх. Мхмммм... Жүүнаа... И.илүү хурдан гэх нь Намжүүн ийг хөдөлгөөнөө хурдасгахад хүргэлээ..

Юнбигийн энэ дуу хоолой... энэ анхилам үнэр... үзэсгэлэнтэй төрх... Дөлгөөн ааш зан... Бие ... Намжүүн ийг байж ядуулна...

Хэдхэн хормын дараа өрөөгөөр дүүрэн зөвхөн тэдний аахилан гинших , арьсны цохилцох чимээн л сонсогдоно...

Юнби Уруулаа хазлан Намжүүн ий нуруунд хумсаа шигтэх нь түүнийг тавих дөхсөнийг илтгэнэ...
Төд удалгүй Юнби тавьж биеэ суллан хэвтэхэд Намжүүн *рхтнээ гарган хэд хэд шувтран шингэнээ цацаж орхилоо...

Ойрхон байх орны хажуугийн тавиураас салфетка аван цэвэрлэн Юнбигийн хажууд хэвтлээ...
Харин Юнби Намжүүн рүү эргэж хараад уруул дээр нь нэг үнсчихээд түүний халуун тэвэрт зүүдний ертөнцөд аяллаа.