─────ஓ๑♡๑ஓ ─────
Ｅｃｌｉｐｓｅ
─────ஓ๑♡๑ஓ ─────
Binantayan ko si Moon magdamag. Ugh. Nakakainis siya! Gusto na ba talaga niyang mamatay?! Patapon na ba talaga siya?
Napatingin ako sa pulso niyang may benda ngayon. He haven't woke up yet at parang may isang matinding bagay na bumabagabag sakin,and I don't know what it is.
Namumutla ang labi niya. Siguro dahil narin sa pagkawala ng dugo. And it's a good thing that the bleeding had stopped.
Maya-maya, gumalaw siya and nakita kong nagising na siya. "Hey."
He looked at me using his pensive eyes at pakiramdam ko ay parang pinipiga ang puso ko ng madiin. I don't want him like this.
"Please,let me be your dawg." Pagmamakaawa ko. Pero mukhang hindi natinag.
"Ayos na ba pakiramdam mo?" I just diverted our topic.
Umiling lang siya at malamang. "Wag kang magreklamo. Laslas laslas ka nasasaktan karin."
Pero parang kuminang ang mundo ko nang makita ko ang pag-angat ng labi niya. Wait. Hindi naman ako nag-iilusyon diba?! Did he just grinned?!
At nasilaw na nga ang mundo ko nang tumawa siya. Pero it's a type of genuine happiness! Halata! Parang medyo nagkaroon ng liwanag sa darkside ng aura niya. It became sunny, just for a while.
"Bakit ka tumatawa?" Imbis na sagutin ay tumawa pa siya lalo. Wadapak. Baliw na ba siya?!
Tumango siya at napangiti. Pinalapit niya ako sakanya and na-weirdohan ako sa mga kilos niya. Pero at the same time curious.
Nagulat ako ng may binigay siyang isang card. Calling card.
"Add that to your contacts. Tatawagan kita mamaya."
I'm. So. Doomed.
