Prisoner [ JIKOOK ] 🔞 (სრულად)

მაკოცე

კედლის მიღმა ყვირილის და ჩხუბის ხმა ისმის.

აიუ კარს იჯახუნებს და მიდის ჯონგუკის ბოდიშების აკომპანიმენტის თანხლებით. ჯიმინი საყვარელ ხმას ყურს უგდებს და იწყებს ტირილს როგორც გოგო. რადგან უკვე მოთმენა შეუძლებელია.

ვიღაც აკაკუნებს კარებზე. და ბიჭს ესმის ახლობელი ხმა:

-ჯიმინ. გააღე. ჯიმინ. ჰ-ჰიონ.

ის ხელის გულით სველ ლოყებს იწმინდავს, ფეხების კანკალით დგება და ჯონგუკს უღებს.

-მაპატიე, - სუსტად, გატეხილად, თითქოს ნახევრადმძინარედ წარმოსთქვამს ჯიმინი, და შუბლით ამ წყეულ კედელს ეყრდნობა. ჰიონის თვალები დაბინდულია, თითქოს კაიფის ქვეშაა. საგრძლობლად შესამჩნევად გამობერილი უბე მის შორტებზე სველ კვალს ტოვებდა ქსოვილზე. ჯონგუკს გონება ებინდება ამ ბინძური სანახაობის გამო, მაგრამ საჭიროდ თვლის იკითხოს:

-ეს რატომ დამემართა? გეი ვარ?

ჯიმინი თავს უარყოფის ნიშნად აქნევს და სველ ტუჩებს ილოკავს:

-მე ვიყავი პირველი, ვინც შენ გაკოცა, -ჩურჩულებს ის. -კოცნა -ეს ყოველთვის ამაღელვებელია. განსაკუთრებით პირველი. და აზრი არ აქვს ვისთან: მამაკაცთან თუ ქალთან. შენ უბრალოდ შთაბეჭდილების ქვეშ ხარ. ეს გაივლის.

-და ნუნა?...

-შენ ძალიან აღფრთოვანებული იყავი, ან უბრალოდ ძალიან ღელავდი, ამიტომაც არ გამოვიდა. თქვენ შერიგდებით, ნუ ნერვიულობ!

ჯიმინისთვის ეს მრტივია. ჯიმინი ძალიან მშვიდია. მწველმა კოცნამ და შემაწუხებელმა აღზნებულობამ ბიჭს ძალა გამოაცალა.

ჰიონი ისეთი დაუცველია. ისეთი ამაღელვებლად სუსტი, რომ გული ერევა. ჯონგუკი უახლოვდება ძალიან ახლოს მოდუნებულ სხეულს და ჩურჩულებს:

-და მერე ჩვენ?

-ჩვენ მეგობრები ვართ.

მაკნე უყურებს ჯიმინის ტუჩებს და თავი ეზიზღება. ეს-ესაა მისი გოგო ცრემლებით წავიდა მისგან. გოგო, რომელმაც უზარმაზარი მანძილი გამოიარა, რომ ის ენახა. რომელიც გამოეწყო როგორც ბოზი მის გულისთვის და სანთლები აანთო. ის კიდევ წავიდა და მეგობარს აკოცა, და ეხლა ისევ უყურებს მის ტუჩებს გაურკვეველი რაღაცის მოლოდინით.