Kapıyı açtım.
"Taehyung, bugün geç geldin"
Yanında bir kız vardı. Aslında güzel kızdı.
"Üzgünüm Seul biraz geç kaldım. Ama hayatta seni unutmam. Bunu bilirsin."
"Bugün ihtiyacım yok."
"Nasıl?"
"Bugün kötü hissetmiyorum."
"Emin misin?"
"Evet"
Ve kapıyı kapattım.
Aslında onu kıskanıyordum.
Ona ihtiyacım varken onu kendimden uzak tuttum. Büyük salaklık ettim...
Farkındayım.
Ve Jimin geldi. Bana aşkım diyordu. Ve bu hoşuma gidiyordu.
-Aradan 1 ay geçti-
Jimin ile sevgiliyim. Ama hala içimde bir bir boşluk var.
Çünkü Tae yok...
Kendimi onsuz kötü hissediyorum.
Hem de çok kötü!
Jimin'den de baya ilgi görüyorum.
Babam gittikçe iyiye gidiyor.
Ama sorun ne?
Bunu hala anlayamadım sanırım...
