Тэхёны төрсөн өдөр бараг л дуусч бүгд гахайлсаар ширээ хоосорсон байлаа. Жин гэдсээ даахгүй даабайлсаар:
-Нэг нь энэ аяга тавгаа угаа! Гэхэд Юнги:
-Жоохноороо Жонгүг угаа гэхэд Жонгүг:
-Намхнаараа Жимин ах угаа гэв. Харин Жимин:
-Гоё бүжиглдгээрээ Хусог хён угаачих гэхэд Хусог:
-Үгүй ээ! Ухаантайгаараа Намжүүн угаасан нь дээр гэхэд Намжүүн:
-Хнн би ёстой хамаг аягыг нь хагалах байлгүй! Төрсөн өдрийн эзэн өөрөө угаа! Бид нар ийм их юм бэлджаахад хэмээн зандчив. Тэхён сонин харсаар:
-Яаа өнөөдөр бол миний өдөр! Тийм болохоор залхуугаараа Юнги ах угаа гэв. Хөөрхий Юнги үг хэлэх гэж залхуурсаар байтал хүмүүс түүнийг зөвшөөрч байна хэмээн бодоод орилж үсэрч дэвхцэн босоод яваад өгөв. Түүнийг шанаагаа тулаад унтаж байсныг хэн мэдэх вэ дээ?
