A Psychopath's Love(COMPLETED)

Chapter One

Maya

"Hoy, babae! Gumising ka na diyan," sabi ni Hatler, nagising ako dahil sa kanyang pagsisiksik sa akin. Bumangon ako at kinuskos ang aking mga mata.

"Ang aga pa, anong oras na ba?" tanong ko kay Hatler habang inaayos ang kama ko.

"Alas otso na ng umaga, kaya't gumising ka na at mag-almusal. Mayroon tayong masarap na pagkain sa ibaba," sabi ni Hatler, bago ako magbihis at bumaba.

Pumunta ako sa kusina at nakita ko na ang karne na nakahanda na sa plato. Umupo ako at si Hatler ay nasa harap ko.

"Presko pa iyan, don't worry. Fresh from the cemetery," sabi niya, at ngumiti lang ako sa sinabi niya at kumain.

Naging ganito ako simula nang ako ay 10 taong gulang. Sinabi ni Hatler sa akin na isinumpa raw ako ng aking mga magulang at simula noon, nawala ako sa aking sarili, pinatay at kinain ko raw ang aking mga magulang.

Wala akong natatandaan tungkol doon. Ang alam ko lang, ganito na ako, kumakain ng tao at pumapatay.

Ngayong 22 taong gulang na ako, siguro wala na talagang pag-asa na maging normal pa ako.Sabi ni Hatler, kung hindi pa mawawala ang sumpa pagtungtong ng 23 taon, habang buhay na itong sumpa.

"Ah, Maya," hinarap ko naman si Hatler at nakangiti siyang tiningnan ako, tila may magandang sasabihin. "Mahalaga itong sasabihin ko sa iyo..." dagdag pa niya.

"Ano 'yun?"

"Pwede ka nang lumabas dito sa bahay. Pwede ka nang pumunta sa ibang lugar. Habang hindi ka pa 23, magsaya ka," sabi niya.

Oo nga, bakit hindi ko naisip 'yon?

"Pero Hatler, alam mo naman na delikado ako," sabi ko, at hinawakan niya ang aking balikat.

"Dzae, alam kong makokontrol mo 'yan, kaya halika na, lumabas ka na," pinatayo niya ako at itinulak palabas ng bahay.

"P-pero..." sana'y lilingon ako kay Hatler, ngunit bigla na lamang siyang nawala.

Nakatitig ako sa paligid, at ang bahay namin ay nasa malayong gubat. Sobrang dilim ng gubat kapag gabi na. Walang masyadong tao na naglalakad dito.

Humakbang ako nang kaunti at ramdam ko ang mga dahon at lupa sa aking mga paa. Wala akong suot na tsinelas kasi wala akong ganoon.

Nagsimula akong maglakad at tila gusto ko na ito. Tumakbo ako, walang paki-alam kung saan ako makarating.

Rico

"Yaya, handa na ba lahat?" tanong ko kay yaya na nasa kusina, nagluluto.

"Opo, sir, malapit na," sabi niya, kaya lumabas ako at umupo sa sala. Excited na akong makita ang babae na matagal ko nang inaantay.

Maya-maya, dumating siya. "Babe!" binati ko siya ng mahigpit na yakap.

"I'm glad you're here, let's eat," sabi ko, habang hawak-hawak ang kanyang kamay at nagtungo kami sa kusina upang kumain.

"Alam mo, babe, sobrang busy talaga ako kanina sa work. Gusto ng boss ko na ako ang kasama niya papunta sa Palawan dahil may project siya doon," habang kumakain, patuloy siya sa pagkukwento.

"Ahhhh!" biglang sigaw, "Babe, sino 'yon?" tanong ko, at tinignan ko siya.

"I don't know. Wait here, okay? Be right back," sabi ko, at pumunta ako sa likod ng bahay dahil pakiramdam ko, doon nanggaling ang sigaw.

Nakita ko isang babae na nakadamit na puting polo, may dugo sa kanyang damit, magulo ang kanyang buhok, at nakaupo sa damuhan nang walang tsinelas habang hawak-hawak ang kanyang binti na dumudugo.

Nataranta ako, kaya nilapitan ko siya, "Hey, are you okay? Anong nangyari diyan?" tinanggal ko ang kanyang kamay sa kanyang binti, at nakita ko ang kagat ng aso.

"Are you hurt?" tanong ko ulit. Tiningnan ko siya sa mukha, at hindi ko akalaing maganda pala siya.

"T-tulongan mo ako, masakit!" umiiyak niyang sabi. Binuhat ko siya ng bridal at dinala sa loob.

"Babe, sino siya?"

"Sabrina, can you get me the first aid kit. She's hurt. Faster, and yaya, tawagan mo si tita," sabi namin sa isa't isa.

Pinatay ko ang babae sa couch at lumuhod ako para tignan ang sugat niya, "Hey, kalmado lang. Huminga ka ng malalim," bigla akong nagulat nang umiba ang kulay ng kanyang mga mata.

Noon ito itim, pero ngayon, namumula.

Hindi ko na lang iyon pinansin kahit na ito'y medyo nakakagulat.