'หากปล่อยเรือสองลำไว้กลางทะเล
เเม้ไร้คลื่นลม โชคชะตา
จะพัดพามาบรรจบกันในที่สุด'
ใครสักคนเคยบอกไว้อย่างนั้น
เเละมันเป็นจริง เช่นที่เกิดขึ้นกับพ่อเเละเเม่ของผม
อย่างน้อย
ผมก็เคยเชื่อเเบบนั้น...
.
.
.
.
"เมื่อไรครับ?"
"อาเธอร์..."
"เเม่จะกลับมาเมื่อไร?"
คอร์ด C คลอค้างไว้จากสายกีตาร์เก่าๆ มันรอคำตอบ เช่นที่เด็กชายวัยสิบสามเป็นคนดีดมัน เเต่พ่อไม่พูดอะไรเหมือนเคย... ไม่เคยตอบคำถาม... ทำไมเเม่ถึงจากไป? ทำไมต้องทิ้งเขาเเละพ่อไว้ในประคาคารโง่ๆ นี่...
"เเล้วเป็นไง?"
'อาเธอร์ เคอร์รี่' เหลือบมองตาสิงห์ฮาเลย์เคราหนา กำลังจ่อเบียร์ค้างไว้ที่ปาก ทำตาโตจ้องมาที่เขาอย่างอยากรู้ อาเธอร์ยักไหล่
"ก็นะ... ไอ้หนูนั่นก็เลยหนีอออกจากบ้านมาเลยไงล่ะพี่เบิ้ม!"
"ฮ่าฮ่าๆ กูว่าเเล้ว!"
"ฮ่ะ! ไอ้ชิบหายเอ๊ย! ฮ่าฮ่าๆ"
หน้าบาร์เต็มไปด้วยเสียงหัวเรอะอย่างสะใจ เหล่าสิงห์ฮาเลย์หกคนล้อม 'ไอ้หนุ่มตัวโต' ที่อ้างว่าเป็นนักดนตรีมาเล่นที่บาร์เเห่งนี้
YOU ARE READING
Like Ships In The Night | ThurOrm
Fanfiction'หากปล่อยเรือสองลำไว้กลางทะเล เเม้ไร้คลื่นลม โชคชะตา จะพัดพามาบรรจบกันในที่สุด' "ใครสักคนเคยพูดไว้เเบบนั้น มันเป็นจริง เช่นที่พ่อพบกับเเม่ เเต่ไม่นึกเลยว่า... มันจะเกิดขึ้นกับผมเช่นกัน..."
