My Destiny

Bir tek ben miydim dünyadaki herkesten faklı olan...Neredeyim ben kendimi buraya ait hissetmiyorum. Kimim ben. hiç bir aile benim ki gibi değildi. sanki onların kızı değildim. Belki de değilimdir.  Gerçekten sadece benmi farklıyım kendi ailesinden sır saklayan ve bu sır yüzünden Ailesine zarar veren. Normal olmak istiyorum...Hayatımda değişen onca şey oldu ki. Onların hayatıma girmesiyle herşey değişti...

*Ah sırrım ne mi anlatıyım...

Bu arada kendimi anlatıyım

Ben Lee Meri ah  her gittiğimiz ülkede isim değiştiriyorum 18 yaşındayım neyseki lise son dayım. Ailem mi annem babam ve beni hiç sevmeyen bir kardeşim var pek anlaşamayız. Bu arada ailemle Seul de yaşıyoruz burası çok garip bir yer çünkü buraya geldiğimizden beri kendimi hiç iyi hissetmiyorum.  Ayrıca çok değişik olaylar yaşıyorum. Sanki ben ben değilim...

                                             

         2013  Ocak 1     SEUL KORE               

Çığlıklar duyuyorum haykıranlar ağlayanlar kalbim acıyor. Biri beni çağırıyor ve kaçmam gerektiğini söylüyor. gitmek istemiyorum yardım etmem gerek. hızlıca koşuyorum. Gözlerimden yaşlar geldiğini hissediyorum. biranda patlama sesi duydum arkamı döndüm ve bağırmaya başladım. *Haaaayıııır*

Gözlerimi açtığımda ağlıyordum.   Ah yinemi bu saçma rüya göz yaşlarımı sildim Sabah olmuş ve yine aynı şeyleri yaşamak zorundayım. Gözlügümü takıp kolumdaki saatime baktım.Hayır geç kaldım üniformamı giyer giymez mutfağa koştum. Annemler yine evde yok yalnızım onlardan bi haberim. kendime birşeyler hazırladım tam yiycektim servis geldi * ah bu günde aç kaldım. Koşarak servise yetiştim İki korna çalıyor sonra gidiyor. *servis şöförü bile beni sevmiyor... ben servise binince herkes bana baktı * ne bende bir şeymi var anlamadım. yine kimse bana yer vermiyor o kadarmı kötüyüm. En arkadaki koltuğa oturdum çantamdan kitapları çıkarttım sınava çalışmak için. Önceden çalışmadığım için değil he. Aslında çok zekiyimdir başka bir değişle inek. Kitaptan başımı kaldıramıyorum sanki herkes bana bakıyor. Kendime çaktırmamaya çalışıyorum ama sanırım ben eziğim okulda kimse benimle konuşmuyor... * Okuldan nefret ediyorum... Servis şöfürünün bir anda frene basmasıyla kafamı öndeki koltuğa çarpmam bir oldu drift yapıyor sanki salak... Sonunda okula varabildik servisten en son ben indim. Yine okuldaki kızlar çığlık atıyorlar okulda ki popüler çocukların etrafını sarmışlar. Onları daha önce hiç görmedim kızlar etrafını sardığı için, bu çocuklar havasızlıktan ölmüyor ya ona şaşırıyorum. * Ne var bu çocuklarda hiç anlamadım.  Onlarda insan sonuçta ne kadariyi olabilirler ki. Merdivenlerden hızlıca çıktım sınıfa girdim ilk ders sınav var. Sınıftakilerin hiç biri beni sevmiyor. En arkadaki sırama oturdum. Sınıftaki kızlar sanki defileye katılcak gibi giyinmiş yine. Erkeklerde boksör gibi kimse onlara bakmasın o anda yüzüne bir morluk yerleştiriyorlar. Bu sınıftanda nefret ediyorum. hoca sınıfa girer girmez sınav kağıtlarını dağıtmaya başladı. *ah bir gün sana dalıcam  hoca. her zamanki gibi sorular çok kolay bu adama boş yere para veriyorlar. sınav başlar başlamaz tüm soruları bitirdim sırf ilk kağıdı vermemek için birinin vermesini bekledim ama yok. bu sınıftakileri ilk okuldan başlatmak şart Yine dayanamadım ve ilk sınav kağıdını veren ben oldum. Tüm sınıf bana dövücek gibi baktı onları takmadan sınıftan çıktım. * işte bu özgürlük koridorlarda bana çarpıcak kimse yok. Aşağıya indim bahçedede kimse yoktu sanki terkedilmiş bir okul gibi huzur dolu yalnızlık. Ne oluyor yine o his geldi kendimi çok farklı hissediyorum sanki dünya etrafımda dönüyor. Güçsüzleştiğimi anlayabiliyorum bir anda yere serildim. * ah kalkamıyorum bana ne oluyor anlamıyorum. Kalkmaya çalıştıkca kötüleşiyorum sanki. Yanıma biri yaklaştı ve elini uzattı ilk defa biri bana yardım ediyor, tam yüzüne bakıcaktım fakat güneş gözümü alıyordu. *İyimisin diye sordu * ne muhteşem bir ses bu. Kafamı hayır şekilinde salladım. Beni kaldırmaya çalıştı eline dokunduğumda sanki herşey bembeyaz oldu. Tam yüzüne bakıyordum ki etraf bir anda karardı. Gözümü yavaş yavaş açmaya çalışıyorum ne beni sırtındamı taşıyor inanmıyorum. Sımsıcaktı sanki huzur doluydu ona sımsıkı sarıldım. Hayatımın en güzel anını yaşıyordum şuan onun kim olduğunu bile bilmiyorum ama olsun. *ah gözlerim kapanıp duruyor. En son revir odasında gördüm onu sırtı dönüktü ve odadan çıktı gözlerim yine kapandı. *Kimsin sen...? seni bulucam elime dokunan o eli ve kalbime dokunan o sesi asla unutmayacağım... birinci bölüm sonu ***

Selam arkadaşlar ilk bölümü kısa biliyorum çünkü bu bölümü sadece ana karakterimi ve kişiliğini tanıtmak istedim... eğer beğenirseniz her bölümde daha fala yazmaya çalışıcam... şimdiden çok teşekkürler  <3