Olayın ardından 1 hafta geçmişti ve ben bunu unutmuştum. Kimseye de anlatma gereği duymamıştım, bir tek ben ve Vanessa biliyordu. Yine normal bir şekilde okula gitmiştim. Sınıfta çok sevilen birisi değildim. Nedenini bilmiyorum ama sanki herkes benden nefret ediyordu. Ama Vanessa'nın bir sürü arkadaşı vardı. Nasıl bu kadar çok arkadaşın var diye sorduğumda ise bana şu yanıtı vermişti: Bilmem belki de akıllı olduğum içindir." Bende akıllıydım öğretmenin en gözde öğrencilerindendim neden benim Vanessa kadar arkadaşım yoktu? İçimdekileri Vanessa'ya söylemedim...
Öğlen teneffüs olmuştu; bu en uzun teneffüsümzüdü. Bu sefer Vanessa benimle bahçeye gelmedi kız arkadaşları çağırıyormuş bilmem neymiş. Biraz sinirlenmiştim. Vanessa'ya değil arkadaşlarına sinirlenmiştim. Bahçe de tek başıma yürürken birden o abileri gördüm, aklıma Çarşamba günü ki olay geldi hemen yolumu değiştirdim. Ama çok geçti abilerden biri beni görmüştü bile. Bana doğru yaklaşıyorlardı... Korkmaya başladım... Birden ensemde bir acıma hissettim... Başım dönmeye başladı... Sanırım bayılıyordum... Birden gözlerim bembeyaz bir odada açılmıştı. Aman Allah'ım ölmüş müydüm yoksa? Annemin yüzünü gördüm, telşalı telaşlı bana bakıyordu,çok korkmuş görünüyordu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÜKSELİŞ
RandomBu hikaye de 7 yaşından beri itilip kakılan bir çocuğun zaman içinde değişmesine neden olan olayların başından geçmesini anlatıyor...
