Koşuyordum Koşuyordum ve Koşuyordum....hemde nereye gittiğimi asla bilmeden.Sonra karşıma harika birşey çıktı.
Duvar!
Yani çıkmaz sokak!
Arkamda çoğalan siren seslerine karşılık elimdeki sprey boyayı pes edercesine yere attım.Tam da o anda bir bağırış duydum
"Ellerini kaldır ve bize dön!"
Aldığım sert komuta karşılık olarak yavaşça ellerimi havaya kaldırdım ve aynı yavaşlıkta arkamı döndüm.Psikopat bir sırıtış ile yanıma gelmelerini bekledim.Hızlıca yanıma geldi ve omuzlarından tutup beni hızlıca duvara yapıştırdı.Buna karşılık sinirle konuştum
"Yavaş olsana lan karşında kız var!"
Buna karşılık olarak benden daha çok sinirli bir şekilde daha fazla bağırdı
"Kes sesini pis herif!"
Büyük bir kahkaha attım
"Aynen herif"
Sonra kendimce fısıldadım
"Aptal şey...."
Ellerimden hızlıca tuttu ve kollarımı çevirip ellerimi sırtımda birleştirdi.Yaptığı hareketler ani olduğu için canımı yakmıştı ve acı ile inlememe sebep olmuştu.
Seni uyarmıştım gerzek şişko!
Dişlerimin arasından sinirle bağırdım
"Sana.Yavaş.ol.Demiştim ulan!"
Beni geçiştirmek için 'ya he he' dercesine kafa salladı ve ellerime kelepçeleri taķıp hızlıca beni arabaya bindirdi.
Grafiti yaptım diye neden karakola götürülüyorum ki?
Aşırı saçma!
Evet ilk bölüm bitti. Buraya yazdığım ilk kitabım bu yüzden heyecanlıyım.
Umarım seversiniz!
Gardaşım alttaki yıldıza dokunup onu doldursana
Bunu okuyan kişiyi seviyorum!
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
You are my sun
ŞİMDİ OKUDUĞUN
{LOST SMİLE}
Fanfictionbir kız annesiz ne kadar mutlu olabilir ki? Bu yüzden annesini kaybettiğinde,gülümsemesini de kaybetti o kız... ----------------- park jimin fanfic
