B:10 -A

Chapter 2- Then and Now

Napa-ubo ako ng masinghot ko ang usok na galing sa inihaw ko. Haaay! Ano kaya ang lasa nito? The thought of it makes me giggle.

"Hey sis. What are you doin' here?"

Alam ko ang boses na iyon. Iyon ang pinakanakaka-iritang boses sa buong mundo. Tumayo ako at hinarap siya.

"Nag-iihaw ako kuya. Ikaw? Bakit ka napadpad dito sa bakuran?"

Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. Naka-office attire pa siya. Malamang ay nag-undertime ito dahil alas singko pa lang ng hapon.

His eyes squinted a bit. "Teka hindi ka na ba galit sa akin?" May halong pagdududang tanong nito. "At ano naman ang ini-ihaw mo--" Napahinto ito sa pagsasalita nang makita nito ang karton ng sapatos niya.

Kinuha niya ang walang laman na karton at tinignan ako ng matalim. "What the heck have you done?!" Sambit nito nang ma-realize niya ang nangyayari.

Agad itong tumakbo para kunin ang hose. Sinubukan pa niyang patayin ang apoy at isalba ang sapatos niya pero huli na.

"Sorry not sorry brother." Mapang-asar kong sambit.

Devastated itong napaluhod. Yuck! Mukha siyang namatayan ng aso. Palibhasa ay pinkamamahal niyang sapatos iyon kaya ganyan siya umakto.

"Sahara Penelope! Alam mo bang limited edition yung sapatos na sinunog mo?!"

I rolled my eyes. "Ofcourse! Iyan pa nga ang dahilan kung bakit hindi mo ako na-enroll diba?" Sagot ko sa kanya. "And oh! I hate how people bother me just because they saw you on tv."

I really hate him! Wala siyang kaalam-alam sa mga pinagdaanan ko ngayong araw na ito. Ni hindi niya man lang tinanong kung nakapag-enroll na ba ako succesfully. Such an awful brother.

Iniwan ko siya doon at dumeretso sa kuwarto ko. This is the worst day in my life! Mabuti na lang kahit papano ay nakaganti ako sa kaniya!

Napagpasiyahan kong pumunta sa bahay ng aming pinsan, si ate Eury. Doon na muna ako matutulog. Iiwan ko na muna si kuya dahil baka kung ano pa ang masuong ko sa collection niya. Kung sabagay, sanay naman na siyang maiwan mag-isa.

Hindi na ako nag-abalang kumatok pa at dire-diretso kong binuksan ang pinto ng kwarto ni kuya. Kinuha ko ang susi ng kotse nito sa likod ng pinto.

"Oh come on Pen, don't tell me you're going to burn my collection again..." Maarte nitong sambit nang makita niya akong pumasok sa kwarto niya.

Napa-irap na lang ako at inihagis sa kanya ang susi niya.

"You owe me brother. Kung tutuusin ay kulang pa iyong sapatos na iyon sa nangyari sa akin sa school. Ngayon kailangan mo kong ihatid kina ate Eury. Doon muna ako matutulog." Sabi ko sa kaniya. Tinaas ko pa ang hawak kong bag na may mga damit ko.

"I still can't understand why do you have to do that in my baby. Ni hindi ko pa nga iyon nasusuot!"

Napangiwi ako nang ituran niya ang salitang 'baby'. Kaya siya iniiwan ng mga naging girlfriend nya eh! Napaka selfish talaga niya. Hinagis ko sa kaniya ang dala kong travel bag at tinapunan siya ng masamang tingin.

"My dear brother, hindi mo alam ang nangyari sa akin ngayon kaya wala kang karapatang magreklamo dahil ikaw at yung pesteng sapatos ang may kasalanan ng lahat. Kung hindi mo inunang bilhin yon at kung in-enroll mo agad ako hindi sana ako napunta sa boys department ng school!"

"What?! You.. You what?!"

I just rolled my eyes. He's really stupid. Bakit ko ba siya naging kapatid? Kung pupwede lang ay sinipa ko na siya papunta sa outer space