2018...

Hiçbir yılımın güzel geçmediğini düşünürsek 2018 diğerlerine nazaran sanırım daha dolu dolu geçen bir sene oldu. Her hüznün sonunda bir mutluluk vardır derler. Sanırım 2018 benim için tam tersi oldu.

Hayatımda kutladığım ilk ve tek doğum gününe sahip oldum mesela. Hastane odasında kan serumuna bağlıyken kilometrelerce öteden o güzel insanların, hiç tanımadığım insanların, benim gibi birinin doğum gününü kutlaması garip gelmişti açıkçası. Ama mutlu da etmişti daha yani başımdaki insanlar hatırlamazken onların doyasıya bir şeyler yapması. O gün orada olan kalbi büyük insanlar, hepimize çok teşekkür ederim. Hepimizi çok seviyorum. Şuan hiç biriniz yanımda olmasanız da, belki de beni hatırlamasanız da hepinize çok teşekkür ederim. İyi ki hayatımdaydınız.

2018'in kötü ama dolu dolu geçmesinin bir sebebi de belki de sınav senem olmasıydı. Doğru ya en başından beri şanssızdık ama yine beni hatırlamayan o güzel insanların desteğini her yanında hissettim. Ailemin vermediği o azmi verdiniz. Hepimize minnettarım. Şuan olmak istediğim yerlerden birindeyim ama hala üst basamakları görebiliyorum. Oralara çıkmaya çalışırken de umarım aynı desteği bulabilirim.

Lise hayatımın başlangıcı da aynı zamanda 2018. Böyle olacağını düşünmemiştim açıkçası. Monoton geçeceğini sanmıştım ama aksine tam bir karnaval gibi. Acısı ve tatlısı bir arada. Acısı elbetteki akademik başarımdaki sallantılar ama tatlıları daha fazla tabiki. Bir sürü çılgın, deli insanla tanıştım ve düşündüm. Önceki okul hayatıma bakacak olursak olmam gereken yerdeyim. Benimle hemen hemen aynı kafadaki insanlarla birlikteyim. Kendimi ait hissettiğim yerdeyim.

Ailevi sorunlar kendimi bildim bileli peşindeydi zaten. Ama 2018'de bunları o kadar da takmamaya başladım. Onlardan uzaktayım, evden ayrıldım. Belki de özgürleştigimi düşündüm. Ama onlardan uzak olmam daha çok baskıya maruz kalmama sebep oldu. Hayat böyle öğreniliyor değil mi? Bazen beni fazla sık da da bu durum artık eskisi kadar takmıyorum (dur umarım) . Neler üstesinden geldik, bundan da sağ çıkarım.

Her zaman duygularını bastıran biri oldum. Belki de evden uzaklaşmanın da etkisiyle değiştiğimi düşünüyorum. 3 yıldır kendimi kaptırdığım bir yalandan sıyrıldım ve lise ile o yalanın gerçeğini gördüm. Umarım her şey düşündüm gibi olur. Olmazsa da üstesinden geliriz ;)

En yakın arkadaşım, can dostum, kız kardeşim, ruh ikizim dediğim insandan bazı hatalarımdan dolayı uzaklaşmak zorunda kaldım. Elimden gerçekten hiçbir şey gelmedi bebeğim, böyle olmasını gerçekten hiç istemezdim. Daha beraber türlü çılgınlıklar yapacaktık ama benim bir hatam buna engel oldu. Lütfen beni affet. Ha bu arada çok çok geç olsa da doğum günün kutlu olsun. Seni arayamadığım, içimden geçen her şeyi söyleyemediğim, sözümü tutamadığım için bir köşelerde kalabalığın içinde ağladığım doğrudur. Görenler saçma bulsa da bilmem kaç kilometre öteden kurulan bir bağın bu kadar güçlü olabileceğini düşünmezdim. Eskisi gibi olmaz belki ama lütfen bana olan güvenini yitirme. Bil ki sırların hala güvende. Senden son bir isteğim daha var. Lütfen ilk tanışmamızı, ilk konuşmamızı, feels geçirmeden duramadığımız zamanları, beraber geçirdiğimiz tüm o güzel zamanları ve beni unutma olur mu? Çünkü ben seni asla unutmayacağım.

Kaybettiğim tüm dostlar, hepimizden özür dilerim. Bizi bağlayan şeyden koptuğum için bu haldeyiz, farkındayım. Hayatı boyunca yalnız olan umutsuz birine yalnız olmadığını gösterdiğiniz için teşekkür ederim. Bir fandom kardeşliğinden çok daha fazlasıydık, her şeyi berbat ettiğim için özür dilerim.

Şu güne kadar edindiğim tüm dostları hep sanal alemden edindim. Bir kişi hariç. Daha önceleri gerçek hayatta böyle bir dost kazanabileceğimi düşünmezdim. O yüzden kendimi modem kablolarıyla bilgisayarıma hapsetmiştim. Herkes masadan tek tek kalkarken sen oturdun be bro. Yakın zamanda bana yapılan ve gerçekten acıtan bir şeyi sana yaptığım için tekrar milyon kez özür dilerim. Bilmeni isterim ki kendimi, insanlığımı sorguladım. Sana tüm bunları yaşatmışken sen yine de beni affettin. Ama hala seviyesisin teki yüzünden kendinden şüphe ediyorsun. Anlayabiliyorum ama yapma. Kendini ondan küçük görme. Dünya acımasız, insanlar kötü olanı güçlü görüyor ve onun peşinden gidiyor. Yaşamak için sadece 1 şansımız var ve biz bu şansı iyilik ve doğruluk için kullanmalıyız. Dışarıdan nasıl gözükürsek gözükelim dünyayı iyilik kurtaracak ve neden bizim de bir payımız olmasın? Şunu unutma sen beni affedebilmişken o seviyesizin seni affetmemesi kendi kişiliksizliğindendir.

Hüzün sularının içinde yüzüp, yalnızlığın içinde boğulurken beni oradan çıkardığın için teşekkür ederim bro. Bu vakitten sonra dostluğunu hiçbir şeye değişmem bilesin. Daha çok günler var önümüzde beraber boş yapacağımız ve sonra bundan sert yanacağımız, birbirimize trip atacağımız, wp'den dedikodu kaynatacağımız, sırlarımızı anlatacağımız, küseceğimiz ama sonra kıyamayıp hemen barışacağımız. Daha çok koridorda malum kişinin önüne iteceksin beni :) Dost olmaya devam edeceğimiz sürece daha çok yarın var önümüzde bro :D

2018'de hayatımdan çıktığına sevindiğim insanlar RAHAT BIRAKTIĞINIZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM. Hayatımda kime yer verip kime yer vermeyeceğine çok yardımcı oldunuz.

Üzüldüklerim ise sizinle daha çok vakit geçirmeyi gerçekten çok isterdim. Dünyaya bir daha gelsem kesinlikle sizinle yeniden tanışırdım. Unutulmayacağınıza garanti verebilirim. İyiki vardınız, umarım beni unutmazsınız. Umarım beni, benim sizi hatırladığım gibi güzel hatırlarsınız.

Yeni gelenler, hoşgeldiniz! Umarım önümüzdeki yıllarda sefalar da getirirsiniz :) Tavrınız umarım hep böyle devam eder. Gülmeye, eğlenmeye hep devam edebiliriz (Biriniz hariç)

Buradan sonrası ise gerekli ama üzücü olan paragraf. 2018 wattpad'i doyasıya eğlenerek kullandığım ve bir sürü insanla tanıştığım bir yıl oldu. Ama okulların açılmasıyla birlikte gördüm ki beni buraya bağlayan pek fazla bir şey kalmamış. Her şey yıpranmış, eskimiş ve tozlanmış. Masadan herkes kalkmış, kalan unutulmuş. Yazma isteğim mi? O her zaman duracak. Taslağa yazmaya belki devam ederim ama akademik başarıma odaklanmak istiyorum. Üzerindeki baskının ne olduğunu bilen bilir. Ama daha da önemlisi buradaki o samimi ortam kaybolmuş. Kuleler yıkılmış, herkes kendi seyrine dalmış. İş böyle olunca insan daha fazla kalmak istemiyor.

Canınız sıkkın olursa yine de yazın belki görürüm ve geç de olsa yüzünüzde bir tebessüm yaratabilirim. Ama burada olan dostluklarla beraber sen de unutulmayacaksın Wattpad.

Bunu okuyan ve eskiden konuşmuşluğumuz olan herkes! Hatırlayın! Bir kız vardı, umutsuzdu, yalnızdı. Sonra biz geldik hayata tutundu, yüzünde gülücükler açtı. Bir kız vardı, ona ağır gelen çok yaşanmışlığı ama o yine de tutunmaya çalışırdı. Bir kız vardı, bizi hayatına aldı, en mutlu günlerinde biz vardık yanında. Bir kız vardı, her şeyden ders çıkarırdı o yüzden belki de idolleri bu kadar fazlaydı. Bir kız vardı, daha önce kimseye aşık olmamıştı ama aşka aşıktı, durmadan birilerini sürekli shiplerdi. Bir kız vardı, yaşam enerjisi depolamak için sarılmayı çok severdi. Bu arada söyleyeyim hala aynı, değişmedi.

Size karşı bir hatam olduysa affola. İnanın hiç birinizi kırmak istemedim. Ama eğer olmuşsa affınıza sığınıyorum. Herkesten özür dilerim.

Hala tam olarak gidemiyor sadece aranızdan ayrılıyor o hala her zaman arkanızda. Hala instagramdan ulaşabilirsiniz ona. Her zaman sizin en büyük destekciniz olarak kalacak. Siz nefes almaya devam ettiğiniz sürece o da sizinle birlikte yaşayacak.

Sadece nefes alın, güçlü kalın, hayal kurun, kendinize inanın ve gülümsemeye devam edin.

Sizden tek isteğim şu unutmayın, 2018'de hayatınızdan bir Neval geçti Wattpad tayfası. Acısıyla tatlısıyla güzel hatırlayın onu. Size çok minnettar. İyi ki varsınız, İyi ki vardınız...

letyouhugme

Bu anın şarkısı olarak orada kalsın bu da