Zombiler İstanbul'da

Bölüm 10

-  Cemal abi, Cemal abi kendine gel!

Selim kendisine cevap vermeyen Cemal’i dürtmeye yeltenince, Cemal yan tarafa sarkıttığı silahını büyük bir hızla Selim’in kafasına dayamıştı. Selim bu akşam başından geçenlerden sonra bir dost kurşunuyla öleceğini düşünmek bile istemiyordu.

- Cemal abi dur sakın yapma, benim Selim. Kendine gel abi.

Arnavut Cemal’in boş bakan gözleri Selim’in sözlerinden sonra biraz daha anlamlı bakmaya başlamıştı. Cemal yavaş yavaş kendine geliyordu. Selim’de bu sırada Cemal’e bir şeyler anlatıyordu. Cemal kısa bir süre sonra güçlükle Selim’e cevap verebildi.

-    Selim, ne oluyor?

- Yok bir şey Cemal abi sakin ol, önce şu silahı bir kaza çıkmadan kenara koyalım sonra her şeyi teker teker anlatacağım.

Selim Cemal’in elinden silahı alıp kenara koyduğu sırada Cemal yerde kanlar içinde yatan kırk senelik dostu Osman’ı görmüştü. Çaresizliği ve üzüntüsü gözlerinden okunuyordu. Selim hızla kanepenin üstündeki örtüyü alarak yerde cansız yatan Osman’ın üzerine örtmüştü.

- Cemal abi sakin ol, senin suçun değildi. Elinden başka bir şey gelmezdi. Seni ısırdı mı?

Cemal bu soru karşısında şaşırmıştı. Osman kendisine saldırmış ve ısırmaya çalışmıştı ama Selim böylesine garip bir olayı nereden biliyordu.

-  Sen nereden biliyorsun?

- Isırdı mı yoksa?

Selim’in gözü bu sırada çilingir sofrasının kurulu olduğu masaya koyduğu silaha kaymıştı. Eğer Cemal’de ısırıldıysa o silaha ihtiyacı olabilirdi.

- Hayır, birden üzerime saldırdı, epey bir boğuştuk. Yumruk attım, tekme attım para etmedi. En sonunda dursun diye bacağına bir tane sıktım ama o da işe yaramadı. Baktım olacak gibi değil son çare kafasına sıktım.

- Cemal abi anladığım kadarıyla senin haberin yok ama bir salgın başladı. Sen bu domuz gribi aşısından olmuş muydun?

-  Yok Selim, bilirsin ben aşı falan olmam. Neymiş şu işin aslı astarı, anlat bakalım?

Selim olayları başından itibaren ama hızlı bir şekilde Arnavut Cemal’e anlatmış, Selim anlattıkça Arnavut Cemal’in suratı değişmişti. Hayatta görmediğim başıma gelmeyen şey kalmadı diyen bu eski kabadayı, Selim konuşmasını bitirdiğinde “demek daha göreceğimiz varmış” demişti.

- Evet abi işte durum böyle, Cenap Bey’in arabasının anahtarı sen de sanırım. Onu istemeye gelmiştim.

-  Anahtar ben de ama emanete hıyanetlik edilmez Selim.

- Abi ben sana ne diyorum sen bana ne diyorsun. Ortalık kıyamet yerine dönmüş. Kim takar bir arabayı. Hele bu işten bir kurtulalım( bu dediğine kendisi de pek inanmıyordu) ben Cenap Bey’e en kral arabayı alırım.