Hoe gaan we het hem vertellen klinkt een stem vlak bij zijn oor. Als hij wakker is klinkt een stem die klinkt als die van zijn vader. Ik vind het zo moeilijk om hem te vertellen klinkt de trillende stem van zijn moeder. Heel zijn toekomst is weg.
Na twee uur
William doet langzaam zijn ogen open, en doet ze meteen weer dicht vanwege het felle licht. Hij is wakker, mijn schat is wakker hoort hij de opgeluchte stem van zijn moeder. Laat hem even Tania fluistert zijn vader. Hij is net wakker. We vertellen het hem zo wel.
Wat moeten jullie mij vertellen vraagt William angstig als hij wakker is.. We moeten je wat vertellen zoon zegt zijn vader met een ernstig gezicht. Je hebt een ongeluk gehad zegt zijn moeder zacht. Je werd geraakt door een taxi en kwam eronder terecht. Je bent vanaf je middel verlamd zegt zijn moeder met tranen in haar ogen. W, wat, nee dat kan niet fluistert William. Ik heb volgende week een bespreking in Portugal. Ik moet daar echt heen. Over een week loop ik weer vrolijk naar buiten.
Dat denk ik niet zegt de dokter die net binnen komt gelopen. Je zal nooit meer kunnen lopen. Wat, nee! William trekt wit weg. Dit kan niet waar zijn?! Laat het niet waar zijn fluistert William. Nee, het is niet waar. Als ik in mijn arm knijp, is het gewoon een nare droom.
We moeten iemand inhuren zegt zijn moeder zacht. Je hebt zorg nodig William. Nee, dit kan gewoon niet fluistert William. Voorzichtig probeert hij zijn tenen te bewegen. Er gebeurt helemaal niks. Langzaam stromen de tranen over William's wangen. Verwoed veegt hij ze weg.
Als ik hulp nodig moet hebben, dan moet het maar fluistert William. Ik voel echt helemaal niks meer.
