Αληθινός Εφιάλτης

Το πρωινό

Ήταν ένα βροχερό πρωινό,η υγρασία στο δωμάτιο σου προκαλούσε δύσπνοια. Πέρασε λίγη ώρα που έκατσα κάτω από το πάπλωμα χωρίς αυτό να θέλει να σηκωθώ. Άνοιξα τα μάτια μου, επικρατούσε αυτός ο μουντός ψυχρός φωτισμός που πρόβαλε από το περιθώριο του πατζουριου. Κοιτούσα το ταβάνι και απλά σκεφτόμουν τα σχέδια της ημέρας. Σηκώθηκα και ντύθηκα,μια φόρμα,ένα φούτερ και την ζακέτα μου. Κατέβηκα στο σαλόνι όπου με περίμενε η μάνα μου και ο πατέρας μου πίνοντας καφέ και συζητοντας τι θα κάνουν το απόγευμα. Εγώ χωρίς να πω κουβέντα πήγα στον νιπτήρα,έριξα μερικές χούφτες νερό στο πρόσωπο μου,επλινα τα δόντια μου και πήγα να κάνω λίγο τσάι του βουνού που είχα πάει με τον πατέρα μου και μαζέψαμε το καλοκαίρι στην Κεφαλονιά. Καθώς έπινα το τσάι μου, θυμήθηκα τα όνειρα που είδα μέσα στον ύπνο μου. Όνειρα...καιρό έχω να δω όνειρα, τα περισσότερα βράδια μου καταστρέφονται από τους εφιάλτες μου, μεταφυσικές δραστηριότητες, απώλεια οικογένειας, δολοφόνοι, τρελοί.... Συνηθισμένοι εφιάλτες κάθε ανθρώπου,με την μόνη διαφορά ότι οι άνθρωποι τα βλέπουν στον ύπνο τους. Καθώς τελείωσα το τσάι μου άκουσα τους γονείς μου να λένε ότι το απόγευμα θα πάνε βόλτα στο κέντρο για κάνα ζεστό κρασί. Οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν...θα ήμουν μόνος στο σπίτι. Δεν φοβάμαι την μοναξιά, φοβάμαι αυτά που φανερώνονται στις σκιές όσο είμαι μόνος. Πήγα στο δωμάτιο μου να διαβάσω,η μητέρα μαγείρευε και ο πατέρας μου έβλεπε τις ειδήσεις στην τηλεόραση. Καθώς διάβαζα, κοίταξα έξω από το παράθυρο τα σύννεφα, τις σταγόνες που κυλούσαν στο παράθυρο θλιβερά, τις σταγόνες της βροχής που έπεφταν στους νερολακους και τους τάραζαν. Κοίταξα ύστερα στον δρόμο που περνάει δίπλα από το σπίτι μου και ανάμεσα από τις σταγόνες που γεμιζαν το τζαμί κατάφερα να διακρίνω έναν άνδρα να στέκεται στην μέση του δρόμου, δεν κρατούσε ούτε ομπρέλα ούτε φορούσε κουκούλα να προστατευτεί από την βροχή,δεν μπορούσα από τέτοια απόσταση να διακρίνω πολλές λεπτομέρειες, αλλά το χαρακτηριστικό του ήταν ότι φορούσε άσπρο κουστούμι και άσπρο παντελόνι, δεν έκανε τίποτα άλλο από το να κάθεται μες την βροχή. Καθώς ξέφυγαν λίγο τα μάτια μου στο βιβλίο των μαθηματικών μου, όταν κοίταξα πάλι έξω ο άνδρας είχε φύγει,δεν έδωσα πολύ σημασία εκείνη την στιγμή και συνέχισα να διαβάζω...