Pures

Chapter 1

"Focus Carlisle! Focus!" Sigaw sakin ni Tito habang nakapulupot ang braso nya sa leeg ko.

"Hey think! You wanna--"

Di ko sya pinatapos at siniko ko sya sa tyan sabay tapak sa paanan nya at umikot para makaalis sa pagkakapulupot ng leeg ko sa braso nya.
Geez.

"Tito naman! Wala ka bang awa sakin? Babae akong kalaban mo oh! Papatayin mo ba ako? Pamangkin mo ko tito-- ack"

Okay? Di nya ako pinatapos dahil ambilis ng pagsugod nya, in a matter of seconds naka-higa na ako sa sahig at nakaharang ang braso nya sa leeg ko.

Langya naman tito oh!

"Stop blabbering and fight! You won't be able to win if you'll just talk right there and---" at di ko rin ulit sya pinatapos.

Tinuhod ko sya at sinikmuraan sabay sapak sa 'oh-so-god-like' nyang mukha.

Tinuruan naman nila ako ng right manners and good conduct eh, kaso lang nakakamatay pag pinatapos mo pa sya sa pagsasalita. Ikaw kaya sakalin?!

Nakahiga sya ngayon sa sahig. Siguro nagd-drama na naman para sa mukha nya. Hays.

"What the fck?! Bakit sa mukha pa Carlisle ha?! Sht my pretty face. Holy fucking shit! The hell!"

Oha oha daming sinabi ni tito. Oo ayaw nya talaga matamaan sa mukha iniingatan nya daw kase yan, tsk. Pero saglit lang naman sa kanya yan kase may nilalagay syang cream and after minutes lang nakikita ko wala naman na. Sus arte ni tito!

"Nako tito ang arte mo ha! Akala ko ba tine-train mo ako?! Syempre di ko maiiwasang masapak yung gagawa sakin nyan no!"

Nilahad ko yung kamay ko para tulungan syang makatayo.

"USAPAN KASE NATIN NA WALA SA MUKHA CARLISLE! WALA! HANEP NAMANG BATA KA!"

"Eh bakit nga ba ayaw mo sa mukha? I mean di mo ako sinasapak pero halos patayin mo ako sa sakal mo kanina! Tss"  roll eyes

Ayan talaga di ko maintindihan kay tito e, simula bata ako hanggang ngayon ni isang sugat wala akong naranasan, ni lamok nga siguro di ako nakagat eh!

"Edi nayari ako."

Pero syempre sobrang thankful ako dun kase sobra sobra yung paga-alaga ni tito sakin na sya na yung tumayong magulang ko.

"At kanino ka mayayari tito?" Kahit mahina ang pagkakasabi nya di nakatakas sa pandinig ko yun.

"Sa magulang mo syempre!" Sabay talikod sakin at lumabas na sa practice room namin, iniwan ako fren.

"Pano ka mayayari don eh di nga nagpapakita at nagpaparamdam eh. May magulang pa nga ba ako? Eh ba't di ko kilala?" Bulong ko sa sarili ko bago napag-pasyahang umalis na sa practice room.

When will I met you Mom and Dad? Or will I ever? Do you really love me? Where are you both? Do you still think of me? How I wish mom and dad. How I wish.

Yan ang mga tanong na naglaro sa utak ko bago sundan si tito sa kitchen.

-end of Chapter 1-

A/N
Yiieee nahirapan talaga ako mag-isip pano magsisimula tong story eh! Hahahahha sorry guys!

And oo nga pala wala pa akong naiisip kung sinong magiging portrayer di kase ako marunong mamili😂 penge namang suggestion dyan, hangga't maaari sana Filipino identities para madaling imagine-in hehe~

xoxo -missmessed- ❤️