Mishandeld door mijn vader

Ziekenhuis

Pov Amber

Langzaam wordt ik wakker, alles is wazig. ' Waar ben ik ' zeg ik zacht. ' Je bent in het ziekenhuis ' zegt een rare stem. Ik open mijn ogen langzaam. ' Ik ben mevrouw Van Hoven, ik ben je zuster ' zegt ze tegen me. Nu wordt het helder voor mijn ogen. Ik kijk de kamer rond en zie dat alles wit is. ' Waar is mijn moeder? ' zeg ik tegen haar. ' Je moeder? ze is hier niet ' hoor ik. ' Verdomme ' zeg ik zacht. Ze hoort het en trekt een verschrikt gezicht. ' Dit is een gelovig ziekenhuis, verdomme' denk ik in me zelf. Ik duw op het knopje om mijn bed omhoog te laten gaan. Tegen over mijn bed staat een lange spiegel, en bekijk mezelf vanaf 7 meter afstand. ' Mevrouw, ik ga even uit bed ' zeg ik tegen haar, en langzaam gooi ik mijn benen over de rand van het bed heen. Ik probeer langzaam te staan. ' Verdomme, alles doet me zeer' zeg ik zacht. Ik loop voorzichtig naar de spiegel en ga ervoor staan. Als ik voor de spiegel sta, bekijk ik mezelf goed. ' MIJN GEZICHT! WAT IS ER IN HEMELSNAAM MEE GEBEURD?' schreeuw ik door mijn kamer heen. De zuster komt geschokt naar me toe lopen. Ik barst in tranen uit, kort daarna voel ik een hand op mijn arm en een andere hand om mijn middel. De zuster neemt me mee naar mijn bed. Voorzichtig wordt ik op bed geholpen. ' WAAR KOMT DIT GODVERDOMME VANDAAN? ' schreeuw ik kwaad en huilend. De zuster kalmeert me en doet alsof ze mijn gevloek niet hoort. Even later zit ik aan tafel met een deken om me heen en een kopje thee voor me. Het doet me goed, zo'n kopje thee met honing. Met roodbehuilde ogen kijk ik door de kamer heen. 'Wat een kut ziekenhuis' denk ik bij mezelf. De zuster komt haastig mijn kamer binnenlopen. ' Telefoon voor je '. Ik kijk haar aan en pak de telefoon. ' Met amber ' Schatje, gaat alles goed? ' hoor ik aan de andere kant van de lijn. Het is mama! ' het gaat mama, ik lig in het ziekenhuis' zeg ik huilend. Ik hoor dat mijn moeder schrikt. ' Door wat, wie heeft dit gedaan, wat is er gebeurd' zegt ze haastig. Ik besluit om niks te zeggen over papa. ' Uhm, ik eh ging naar huis vanuit school en toen heb ik een ongeluk gehad' zeg ik liegend. Ik hoor dat ze nog harder begint te huilen, ' fijn Amber, dom wijf dat je bent' zeg ik in mezelf. 'Ik ben bijna thuis, daarna kom ik direct naar het ziekenhuis' zegt ze snel. Ik maak een 'uhu ' geluid. ' Doei lieverd, tot straks ' zegt ze snikkend. Daarna verbreek ik de verbinding. De zuster pakt de telefoon en kijkt me boos aan. ' Wat?! 'roep ik naar haar. ' Mag jij wel liegen van je ouders ' zegt ze arrogant tegen me. ' Dat bepaal ik zelf wel, en trouwens ik wil niet dat mijn moeder de echte waarheid weet, want dan komt het niet goed ' zeg ik arrogant terug. Ze knikt en loopt weg. Een paar uur later schrik ik wakker. Mijn moeder komt uit haar stoel en doet haar boek dicht. Ze gaat op mijn bed zitten en aait over mijn hoofd. ' Wat is er gebeurd ' vraagt ze bezorgt aan me. Eerst geef ik haar een dikke knuffel en zeg: ' Ongeluk '. Mijn moeder kijkt me treurig aan. ' Het is niks mam ' zeg ik snel en kijk de andere kant op. Ze draait mijn gezicht bij : ' het is niks!? ' zegt ze boos. ' kijk je gezicht, het zit helemaal onder de bulten, blauwe plekken en schaafwonden ' . ' Nou en , dat gaat vanzelf weg' zeg ik snauwend en draai mijn hoofd weg. Mijn moeder kijkt bedroeft en staat op. Ik pak mijn Iphone en duw mijn oordopjes erin. Ik stap uit bed en ga op de vensterbank zitten. Ik zet ^ Counting stars ^ op van OneRepublic. Ik verdwaal in het liedje en staar naar buiten. Even later voel ik een oordopje uit mijn oor gaan. Mijn moeder kijkt me aan en zegt: ' Ga je mee naar huis?'. Ik trek mijn andere oordopje uit mijn oor en spring van de vensterbank af. Een pijnscheut gaat door mijn lichaam. Even zak ik in elkaar. Mijn moeder pakt me aan mijn arm en doet mijn arm om haar nek, ze tilt me naar mijn bed en zet me neer. ' Ik pak je spullen ' zegt ze. Ik knik en kijk om me heen. Het verbaast me dat ik nog geen kaarten heb gekregen. Ik haal mijn schouders op en stap voorzichtig mijn bed af. ' Doeii ' zeg ik tegen de zuster. Ze kijkt me aan en zwaait met haar hand. Als we beneden voor de uitgang staan kijk ik naar mijn moeder. Ze kijkt me aan en zegt : ' Wat is er meis, zit je iets dwars'. ' Uhh... nee, ik uh vindt het gewoon raar dat ik wakker werd in het ziekenhuis' zeg ik liegend. We stappen in de auto en rijden naar huis.