Irmak'ın Kıyısında

1) Canan Karısı

Ailemi kaybedeli tam bir yıl oldu. Onlarsız hayat çok zordu. Onları düşünmekten bir şey yapamaz oldum. Birçok kez intihara kalkıştım. Onlarla beraber olmak varken neden mezar başında ağlıyordum ki?

" Hadi Irmak yeter ağladığın gidiyoruz. "

Canan Teyzenin sesini duymamla irkilip, gözyaşlarımı silmeye başladım. Ailem öldükten sonra beni sahiplenerek evine aldı ama çok zaman geçmeden gerçek yüzünü gösterdi.

Düşüncelerimi bir kenara bırakıp Canan Teyzenin peşine takıldım. Yarım saatlik bir yolculuktan sonra eve vardık. Tam odama çıkmak üzereydim ki Canan Teyzenin bana yıkattıracağı çamaşırları gördüm.Sesimi çıkarmadan çamaşırları alıp banyoya girdim. Çamaşır makinesi varken neden elde yıkattırıyordu ki bu Cadı Karı ?

Evinde kaldığım günden beri beni hizmetçi gibi kullanıyordu. Bide attığı dayaklar var tabii ama sesimi çıkaramıyordum. Hem ne diyebilirdim ki? Sonuçta onun evinde kalıyordum. Gözlerimin yandığını hissettim. Bu yaşta bu kadar acıyı çekmek için ne yapmıştım ki ben? Tuttuğum gözyaşlarımı serbest bıraktım. Alışmıştım artık tüm eziyetlere. Canan'a, ailemin acısına, okuldakilerin beni eziklemelerine...

Canan'ın verdiği tüm işleri bitirmiştim ki lanet olası karının sesini duydum. Koşarak merdivenleri indim. Yediğim tokatla kendimi koltukta buldum. Yine noldu lan ?

" Bu çamaşırların hali ne ? Nerenle yıkadın bunları ? " Daha cevap veremeden yapıştırdı ikinci tokatı.

Canan'ın dayaklarını yedikten sonra odama gittim. Hemen yatağıma girdim. Olanları ve ailemi düşündükten sonra uyumaya başladım.

İyi geceler güzel ailem.