- Sadece Sen -

- Bölüm 6 -

                                                                                  7 OCAK 2019

Yazmayalı çok uzun zaman oldu. Yeni bir yıla girdik. Tabi haliyle hayatımda da bir çok şey değişti. Nereden başlamalıyım bilmiyorum. Üniversite hayallerimden söz etmiştim biraz size. Dört yıllık güzel bir bölüm kazanamadım, o yüzden sınav işini askıya alıp iş hayatına atıldım. Bi kaç sektörde çalışsam da hiç birisi severek yaptığım bir iş olmadı. Ben çocukları ve onlarla ilgilenmeyi seviyorum. İşe giderken hep şık şeyler giyinip çıkmaktı hayalim. Hala öyle bir işim olmadı ama umut hep var ve ben elimden geleni yapmak istiyorum bunun için.             

                                                                                         -

Yaşam, hayat sana ne gösterir bilemezsin. Ben bu hayattan ömrümü adadığım insanla birlikte mutlu bir yaşam, mutlu bir yuva kurmak istiyorum.

Ben onu anlatmak istiyorum ama kelimeler kifayetsiz kalıyor. Hiç bir kelime bir araya gelip benim aşık olduğum adamı anlatamıyor. Aşk onu eşsiz kılıyor. Aşk seni körebe oyunundaki ebe yapıyor. Gözlerin kapalı, sadece var olduğunu bildiğin insanlar var çevrende. Ve sen onlara tutunmaya çalışıyorsun. Tutunmak istiyorsun çünkü seni karanlıktan aydınlığa çıkaracak kişilerdir onlar.

Seni yanımda hissetmek için gözlerimi kapatıp kalbimin kapılarını açıyorum ben.
Senin dudaklarını her saniye arzuluyorum...
Gökyüzünün mavisi kadar sonsuz. Denizlerin derinliği kadar çok özlüyorum seni..
Her dakika her saniye yanında olmak istiyorum. Gözlerinin kahvesinden içip kırk yıl hatırım kalsın istiyorum.
Ben senli geceler olsun istiyorum. Uyanınca o tatlı uykunda nasıl göründüğünü izlemek istiyorum. Belkide çok şey istiyorum ama öncelikle seni hep yanımda istiyorum. Sen varsan gerisi de var.
Sen gel, başım göğsünde son bulsun. En güzel rüyalarım orada olsun.
Yaptığım her ne olursa olsun senin için olsun.

Bu kelimeleri bir araya getirebiliyorsam o kalbi güzel adam sayesindedir. Ama o artık hayatımda değil. Belki bir gün yeniden hayatımda olur. Ben böyle umut ederek yaşıyorum. Çünkü aramızda çok garip bir bağ var sanki birbirimize bağlı gizli ipler var ve kopmuyor. Ne ben ondan gidebiliyorum ne o benden. Aşk böyle bir şeydi demek ki; sen kimi seversen sev kalp 'ilk' aşk olduğuna ait oluyordu. Hani bir söz vardır ya; 'İnsan yanındaki ile yaşlanıp kalbindeki ile ölürmüş.' bizimki de o hesap.                                                                                                                                 

Ama şuan kimse kimseye geç kalmış değildi. Sadece doğru zamanı bekliyorduk. Çünkü onca yaşanmışlıktan sonra tekrar bir araya gelmemiz çevremizdeki tepkilerden dolayı bayağı bir sorun oluşturacaktı. En güzeli ve en doğrusu beklemekti. İnsan sevdiği ile konuşurken bırak konuşmayı mesajlaşırken bile heyecandan ne diyeceğini bilemiyor, söylenen güzel bir söz karşısında hala ilk gün ki gibi utanıyorsa o sevgiden kimse şüphe etmesin. Çünkü gerçek aşk, gerçek sevgi odur. 

                                                                          30 EKİM 2019

Biliyordum. Birbirimizden gidemediğimizi aramızda görünmez bir bağ olduğunu biliyordum.  'Aşkın dönüp dolaşıp geleceği yer ilk aşkı bulduğu kalptir.'  

Konuşmaya başlamıştık yeniden. İlk gün ki heyecanla, aynı duygularla, daha çok özlemle... Nazende şarkısını atmıştı bana arkasından da şunu eklemişti. ''Bu şarkıyı ne zaman dinlesem aklıma hep sen geliyorsun. O yüzden benim için çok farklı.''  demişti. Bende aynı duygularla karşılık vermiştim sözlerine. ''Sen hiç gitmiyorsun, aklımdan, kalbimden, ruhumdan...'' sözlerimde o kadar çok özlem yüklüydü ki o anın büyüsüne kapılmıştım bile çoktan. ''Sen benden hiç gitmedin hemde hiç.''demişti. ''Senden nasıl gidilir bilmem. Senin aldığın nefestir beni sende tutan.'' demiştim. En sevdiğim yanımızda eski zaman aşıkları gibi edebiyatın en güzel halini kullanarak konuşmamızdı. Sanki hiç gerçek değilmiş gibi ama bir o kadar da gerçek olan cümlelerle.  Biraz durdu ve sözlerine devam etti. ''En ufak basit bir şey bile aklıma seni getiriyor. Ne diyeceğimi bilmiyorum. Kelimeler kifayetsiz kalıyor senin karşında.'' demişti. Bende yumuşak bir gülümsemeyle cevap verdim. ''Şuan tekrar konuşuyor olmamız kelimelerin en güzeli.'' dedim. gerçekten de öyleydi. Onunla konuşmanın verdiği huzuru mutluluğu hiç bir yerde bulamamıştım ben, onsuz geçen onca zamanda. Birilerini sevmiştim. Belki de sevdim sanmıştım. Ama hiç bir zaman kimseye aşık olmamıştım. Zaten aşk bir kereye mahsustu bana göre. Ve ben gerçekten en doğru kişiye aşık olmuştum. 'Nasıl sevilir bilmem ben.' der yine en güzel o severdi. Ondan başka güzel seven adam tanımamıştım çünkü ben.

   Rüzgarına kapılıyorum, çıkamıyorum,                                                                                                                    Kafam bir hoş oluyor.                                                                                                                                                            Aptal oluyorum.                                                                                                                                                               Bir tek sana atıyor,                                                                                                                                                               Bir tek sende böyle oluyor bu kalp.                                                                                                                               Ne yaptın bana böyle sen,                                                                                                                                Çıkamıyorum, çıkmakta istemiyorum.