Mijn leven als Tristan de Jong. ( gender bender )

Hoofdstuk 2

"Jeez, je kamergenoot is er nog steeds niet?" vraagt Michel. "Ja, misschien is hij nog op vakantie?" school begon pas over een week. Ik had Tristan's vrienden willen ontmoeten, maar Michel was de enigste die niet naar huis was gegaan. "Je kamergenoot zal binnenkort wel komen, het duurt nog een week voordat school begint, dus de meeste mensen zullen weer naar school komen. Dan zie je al je vrienden weer! Misschien ga je ze dan herinneren!" roept Michel enthousiast. "Ja, ik hoop het!" ik wist dat ik ze nooit zou gaan herinneren maar ik wilde positief over komen. Ik hoopte dat het lukte, maar ik geloof van wel. Thuis plakte ik ook altijd een lach op mijn gezicht en zei ik dat het vrolijk was. Ik heb geen idee of iemand het geloofden want meestal werd het niet aan me gevraagd. Ik Zuchtte. "Dat is een diepe zucht Tris." de laatste dagen noemde hij me Tris, hij zei dat hij me altijd zo noemde dus ik liet het toe. Het was tijd om te eten dus we liepen terug naar de gebouwen. "Doei Tris!" "Bye." ik liep het gebouw in, in de aula zaten een paar mensen, maar het leek alsof ze in een andere wereld waren. Ze leken zo ver weg. Niemand praatte met elkaar. Heel gezellig... Ik at snel de macaroni op en ging naar mijn kamer om te douchen. Ik pakte Mijn joggingbroek en een t-shirt uit mijn kast en liep de badkamer in. Ik liet de kleding van me afglijden en zuchtte ontspannend toen ik het korset los maakte. Ik stapte rustig de douche in en liet het warme water over mijn heen stromen terwijl ik verschillende liedjes zong. Even stopte ik. Hoorde ik nou wat. Ik bleef nog een tijdje stil, maar ik hoorde geen andere geluiden dan het kletteren van het douche water op de grond. Dus ik zong weer verder terwijl ik mijn haar waste. Ik waste het met mannenzeep, ik wilde niet ontdekt worden door iets simpels zoals geur. Ik zette de douche uit en stapte eruit. Ik droogde mijn haar met de handdoek waardoor het alle kanten opstond. Ik keek in de spiegel. Ik zag daar Tristan, Tristan de Jong. "Hey grote broer, waar ben je eigenlijk?" ik trok het korset strak aan en trek een joggingbroek en een t-shirt aan. "Hier ben ik, Levy. Maak je maar geen zorgen met mij gaat alles goed." zeg ik met een mannelijke stem terwijl ik stoer in de spiegel probeer te kijken. Het mislukte. Ik zuchtte. En liep mijn kamer binnen terwijl ik mijn haren met een handdoek droogde. "dus je bent klaar, ik vond het al zo lang duren." ik keek naar de richting van de stem. Op het tweede bed lag een jongen met een boek in zijn handen. Hij had bruine korte haren met donkere ogen. Het was zeker een knappe jongen. Hij keek me aan met een arrogante blik aan. "Ben jij mijn kamergenoot?" vraag ik. "Is dat niet duidelijk?" zegt hij met een geirriteerde toon. Hij werkte me nu al op mijn zenuwen. Kalm blijven Levy, je moet hem te vriend houden, het is je kamergenoot. "Hoe heet je?" "Als je het zo nodig wilt weten, Mijn naam is Sam Overstreet." Sam he? Een engelse naam.... "En de jouwe?" "Mijn naam is Le... Uh ik bedoel Tristan! Mijn naam is Tristan de Jong." "Tristan he? Ken ik jou?" "Geen idee, ik heb geheugenverlies." "Hahahha!" Hij begon te lachen. "Wat?" vraag ik fel. "Hahaha, nu al dement?" "Ik heb een ongeluk gehad!" hij blijft lachen. "Maar dan nog, dat is wel heel zielig." "Argh..." Ik ga op mijn bed zitten en droog mijn haar verder af. Ik keek voorzichtig naar rechts. Sam las zijn boek met een grijns op zijn gezicht en ik moet met deze jongen in een kamer leven?! Ik kan hem nu al niet uitstaan. Ik pakte mijn mobiel om te kijken hoe laat het was. Acht uur, te vroeg om te gaan slapen. Ik haal mijn nog niet uitgeruimde spullen er onder uit. Inclusief een foto van Tristan en ik. Tristan staat vol trots voorop met een grote lach op zijn gezicht. Ik sta verlegen achter hem. Ik kan me nog herrineren dat we deze foto maakten. Het was mijn verjaardag, maar dus ook die van Tristan. Tristan was die dag zo blij en ik was blij voor hem. Opeens wordt de foto uit mijn handen gerukt. "Wat heb je daar Tristie?" "Mijn naam is Tristan! Geef het terug!" ik spring op van mijn bed en ren achter hem aan. "Wie is dit meisje, je zusje?" "Mijn tweelingzus, geef het nu terug!" "Hmm... mooie tweeling zus. Wanneer komt ze langs."  vraagt hij terwijl hij het de foto ver boven mijn berijk houd. "Ze komt niet langs, geef het nu terug!" "sorry hoor." HIj laat de foto uit zijn hand vallen terwijl ik het opvang. "Tsss... niet zo serieus Tristie." "Mijn naam is Tristan!" en zo ging het ongeveer de rest van de avond door. Sam irriteerde me, ik maakte opmerkingen terug die hem vervolgens niks deden. Dit wordt een lange week. Als school weer begint heb ik tenminste minder kans dat ik hem tegenkom. Hopelijk komen morgen wat meer vrienden van Tristan, als ik dan telkens bij hun ben wordt ik vast minder lastiggevallen door Sam. Het was half 12 zag ik op mijn mobiel. Ik loop naar de badkamer en poets mijn tanden. Ik kam door mijn haar, wacht nu zat het te nettjes. ik schud mijn haren weer door de war en loop terug naar de kamer. Sam zat op zijn bed muziek te luisteren en bladerde door een tijdschrift. ik zuchtte en liep naar mijn bed. Ik ging er in liggen en draaide mijn rug naar sam toe. Ik sloot mijn ogen en hoopte dat ik snel in slaap zou vallen. 

wow echt een kort hoofdstuk, misschien schrijf ik er vanmiddag nog een want dit is echt heel kort....

Btw, Hiernaast een plaatje van Bob Morley (Hij is een menselijke puppie....) Anyways zo wil ik Sam er ongeveer uit laten zien maar je mag het natuurlijk zelf anders inbeelden.