Chapter 1:
"Tumayo kana dyan, Vane! Walang mangyayari sayo kung tutunganga ka lang dito sa kwarto mo." panggigising sakin ni Marlon Antonio, my only boy best friend.
Nasa kwarto ko kami at kasalukuyan niyang ginagambala tulog ko.
"AHHHHHH! Ayuko pang bumagon Malon." I yelled.
Tumagilid ako sa kaliwa ko at ibinaon ko sa kumot ko buo kong katawan. AYAW KO PA TALAGA BUMANGON! AYAW KO PA.
Nag-cu-cuss na naman ako ki aga aga! Aist.
"Tanghali na Ining! Get up and take a bath! Were going out."
"Who cares? Maghapon pa yan di pa rin ako babangon! At kung saan man tayo dapat pupunta ngayon solohin mo na! I don't wanna see any freakin' sluts. Flirt. Stupid bastard. Headtuner. Whatever they call them."
Mas binaon ko sarili ko sa ilalim ng kumot ko. Para akong may sakit na giniginaw ng sobra.
"Don't punish yourself, Vanessa!"
"I don't even punish myself. I just... I just want to sleep the whole day!"
"Ayaw mo talaga bumangon?"
"Don't want!"
Then he sighed.
He really love to sigh. He looks like horrible. Poor Malon. Nahihirapan dahil sakin.
"Oh I forgot, nasa baba pala si Christian."
Bigla akong napaupo sa kama ko when I heard Christian's name.
"Really, Malon? Nasa baba siya? Wai..." tatayo na sana ako ng bigla siyang magsalita.
"Do you really know what END means? Why you keep hoping that one day Christian will go here and ask for another chance? Wake up Vanessa! WAKE UP! He's gone. He's already happy. Happy with another girl! The girl he really love!"
Sa sinabi ni Malon para akong binuhusan ng malamig na tubig.
Hindi ako makagalaw.
Ni hindi ko magawang saktan si Malon kasi alam ko totoo sinabi nya.
Everytime na nagkakaundagaga at nagpapakatangga ako kay Christian lagi nila ako pinagsasabihan ng ganyan. Kahit alam nilang masasaktam ako sinasabi parin nila. Dapat ko raw marinig ang mga yon para makapagmove on na ako at ayusin na buhay ko. Sinisira ko lang daw buhay ko dahil sa manluluko kong ex-boyfriend.
Hindi kasi nila ako naiintindihan.
I love him.
