CHAPTER 5

36 0 11
                                    

BEFORE WE START THE STORY, SORRY FOR SOME ERRORS AND KUNG MAPAPANSIN NIYO SA STORY MAY PANGALANG SHANE SO YUN PO ANG NICKNAME NIYA, THANK YOU!.
ON TO THE STORY....

(Nicole's P.O.V)

Maaga akong nagising, dahil simula nang magising ako dahil sa panaginip na iyon ay hindi na ako nakatulog.

Huwag ka nang bumalik?
Kailangan mo ba talgang bumalik kung kailan masaya na ako?

Iyan ang mga tanong na gumugulo sa aking isipan.

(2016)

Tatlong taon na ang nakakalipas, siya ay si Gian Uy ang kanyang mga magulang ay malapit na kaibigan rin ng aking mga magulang kaya kami ay naging magkaibigan hanggang sa tumagal naging boyfriend ko siya, mayroon rin siyang kapatid kaya lang hindi sila masyadong close.

Ngunit habang tumatagal ay parang lumalamig na ang pakikitungo niya  sa akin, doon na ako simulang naghinala, hanggang isang araw nadatnan ko siya sa canteen nang aming paaralan na may kasamang ibang babae at sila ay magkaholding hands. Kaya nilapitan ko siya.

" Hi Gian", bati ko sa kanya na ikinagulat niya at agad siyang bumitaw sa kamay nang babae.

" Ah, Nicole anong ginagawa mo rito", tanong niya.

" Bakit, wala ba akong karapatang makita ang boyfriend", sagot ko sa kanya.

" Excuse me, I'm Charnelle girlfriend of Gian", sabat naman niya.

" Uhm, excuse me miss I'm the real girlfriend of Gian", sarkastikong sagot ko  sa kanya.

" Nicole, let me explain", sabi ni Gian.

" At iwanan mo muna kami Charnelle", sabi niya kay Charnelle at agad naman umalis si Charnelle.

" Para saan iyon Gian akala ko ba mahal mo ako", sabi ko sa kanya.

" Nicole hindi na ito magwework, I'm sorry", sabi niya.

At nang mga oras na iyon ay sobra akong umiyak na parang siya na lang ang lalaki sa mundo. Pero makakahanap ka pa nang ibang lalaki diyan at huwag mong sasayangin ang mga iyak mo sa kanya sabi ko sarili ko.

" Sige, maghiwalay na tayo bastat tandaan mo ang sasabihin ko sayo, balang araw magkikita tayo at kapag dumating ang araw na iyon, masaya na ako", tugon ko sa kanya.

" Paalam Nicole" sabi niya.

At heto naman ako nakatulala lang sa may canteen.

End of flashback

" Nicole, halika na at papasok ka pa sa iyong paaralan nasa labas na yung service mo", sabi ni mama.

" Opo ma'', sagot ko naman sa kanya kanina pa pala ako nakatulala dito.
Hayaan mo na siya Nicole, kalimutan mo na siya.

At eto pala ang suot ko.




























Nakasakay na ako sa kotse at habang nakasakay ako sa kotse hindi ko maiwasang maisip kung, masaya kaya siya ngayon, meron kaya siyang girlfriend?

" Miss Shane", natauhan ako dahil sa boses ni manong driver.

" Ahh, pasensya na po manong driver papasok na po ako", sagot ko sa kanya.

" Shane or Nicole kahit ano pa iyan nandito lang ako kapag may problema ka wag kang mahihiyang magsabi".

Si manong driver ang isa sa pinakanaging saksi sa pagmamahalan namin ni Gian hanggang sa pag- iyak ko siya ang nakakasaksi.

" Manong, sa tingin niya babalik pa kaya si Gian".

" Paano mo naman nasabi?".

" Napaniginipan ko kasi siya, eto pa lang kasi ang unang beses na napanaginipan ko siya simula nang maghiwalay kami".

" Alam mo Shane, ang panaginip ay kabaligtaran  iyan sa totoong buhay pero hindi tayo ang magtatakda ng ating kapalaran pwedeng magtakda lang niyan ay ang Diyos o si tadhana , dahil tandaan mo kung kayo at kayo talaga kahit anong pagsubok ang dumating sa inyo kayo at kayo pa rin sa huli, Shane pumasok ka na  nagring na ang bell niyo''.

" Ahh sige salamat po manong sa advice".

Habang naglalakad ako sa hallway ay naisip ko ang sinabi ni manong driver simple pero malaman.

Hanggang sa makarating ako sa tapat nang aming room, pagkapasok ko ay nakita ko si Shawn at kung minamalas ka nga naman nandito rin si Adrian pero hayaan mo kalimutan mo na siya, kaya lumapit ako kay Shawn.

" Hi Shawn", bati ko sa kanya at mukhang nagulat ang mga kagang niya.

" Oh, Hello Nicole tara tabi tayo", yaya niya at tumango na lang ako.

Sakto pagkaupo namin sa aming mga upuan ay dumating na si prof.

" Hi students good morning".

" Good morning rin po", sabay- sabay namin bati.

" Ahh, ngayon pala ay meron kayong bagong kaklase galing siya sa ibang university siya ay si...".

Pagkapasok nang bago namin kaklase ay napanganga ako hindi maaarin itoh, kaya lumingon ako kay Shawn at mukhang galit na galit siya.

" Shawn kurotin munga ako".

" Ha", nalilito niyang tanong.

" Dali na".

At kinurot niya ako naramdaman ko iyon ang sakit hindi nga ako nananaginip kaya lumabas muna ako.

Habang naglalakad ako papuntang restroom ay biglang may humawak sa braso ko.

" Shawn, anong ginagawa mo dito".

At sa puntong iyon hindi ko na mapigilan ang iyak ko.

" Bakit ka umiiyak Nicole ayos ka lang ba".

" Shawn kilala mo ba si Gian kasi kanina parang galit na galit ka nang pumasok siya eh".

" Kapatid ko siya, anak sa labas siya ni mom".

Nagulat ako sa sinabi niya siya pala ang kapatid ni Shawn ngayon alam ko na.

" Ikaw kilala mo ba si Gian, Nicole".

" Oo, ex ko siya".

Dahil sa sinabi ko lalo siyang nagalit na may halo nang pagkagulat.

" Papaano kayo naghiwalay".

Huminga ako ng malalim.

" Mag- ditch tayo ng class tapos doon ko sayo ikukwento lahat".

" Sige".

Ngayon palang ako magdiditch ng class, pero hayaan mo na para naman ito sa ikagagaan ng loob ko.

Pagkarating namin sa park ay umupo kami sa isang bench doon. At doon nagsimula magkwento.

AFTER A FEW HOURS LATER.....

" Salamat sa pagkwekwento Nicole".

" That's fine, welcome".

" Hatid na kita sa inyo".

" Ok, thank you".

(Shawn's P.O.V)

Nang maihatid ko sa bahay si Nicole hindi ko maiwasang maisip siya habang ako ay nagdadrive.

T*angina naman oh, fvck you Adrian at Gian, ok na sana yung plano ko eh dumating ka pa Gian pero hayaan mo hindi na babalik ang feelings sayo ni Nicole hanggat nandito ako tandaan mo iyan at Adrian lalo kang kakamuhian ni Nicole. At kapag dumating na ang araw na iyon magiging kami na at hindi niyo ako mapipigilan.

Pero habang iniisip ko ang aking plano hindi ko maiwasang mainis sa sarili ang g*go- g*go ko dahil para sa isang babaneg mahal ko sy kaya kong manakit ng ibang tao pati ang sarili niyang damdamin at kasabay non ay tumulo na ang aking mga luha at hindi ko na namamalayan na nasa tapat na pala ako ng bahay namin.

Kaya pumasok na ako pero hindi ko inaasahan ang madadatnan ko sa bahay.

" Anong ginagawa mo dito Gian".

End of chapter 5

THE GIRL WHO NEVER BELEIVED IN HIS LOVEWhere stories live. Discover now