Bir yalnızlık üstüme çöküyor zamansız
Çoğu zaman, kaçamadan
Gökteki yıldız gibi sen nasıl imkansız?
Sön o zaman, düş o zaman
(Dinle dinle)
Kalemi alıp yazdım, sadece yazdım
Dünyam kalem kağıt, kültablam yastığım
Ne çabuk geçti yıllar? Ne çabuk bitti her şey?
Hayallerini ne çabuk astın?
Farkındasın kendine zararın
Herkese var da neden kendine yok yararın?
Nedir kararın? Nedir kararın?
Acele etmen gerek çünkü kalmadı çok zamanın
Nefretle tükettik kalbimizi
Ne kadar çabalarsan çabala, kaldı izi
Düşündüm, bazen de yandı içim
Geriye kalan hep aynı, geriye kalan niçin?
Aslında hiçiz, bu sonuca vardığında
Bu boktan dünyaya bu şekilde baktığımda, huzurluyum
Senin gözünde kusur mu bu?
Boşver, ben böyle huzurluyum
Bir yalnızlık üstüme çöküyor zamansız
Çoğu zaman, kaçamadan
Gökteki yıldız gibi sen nasıl imkansız?
Sön o zaman, düş o zaman
(Söyle Söyle)
Gözlerim anlatmasın, sizde susun
Bomboş ceplerim ve ** softum
Bekledim, belki birisi bana laf anlatır
Dostum çünkü halâ gülmekten usanmadım
Bi çubuk olsa sihirli kafanızda kırıcam
Ben delirmemek için hergün alkole mi sarıcam?
İçmicem bu ilaçları hep kafamda kurucam
Ve ağaçları dik sikeyim pis dumanı soluycam
Ucuz insan ilişkileri, yüzünü buruşturur
Gece yoksulluğun ritim tutuşunu dinle
Nefes al zombi, kireç gibi yüzün niye?
Bizi de bi gün kurtarır bu döngüden ölüm ye
Hayatımda kalıcı olan tek şey dövmelerim
Belki tükenmiş bir kalem, ikiye bölünür anca
Gözlerimden düşenlerin cesetlerine basarak
Yürümek mi istiyorsun? Bence defol koşarak
Bir yalnızlık üstüme çöküyor zamansız
Çoğu zaman, kaçamadan
Gökteki yıldız gibi sen nasıl imkansız?
Sön o zaman, düş o zaman
