Verse 1:
Huzurlarınızda huzursuzluk
Bu üslüp bak hasta, ucuzlukta kas ah!
Beynimde boş yer yok pardon
Polisler ve şarap, çimenler ve karton.
Sabahladım yine hava karardı
Boşluğuma düşenlerin ihtiyacı vardı
Uyanıkken rüyalara ihtiyacım vardı
Sokak köpekleri bana havlamıyor artık.
Delice gelebilir üşenme düşünmeye
Düşünmenin zararı sadece kendinedir
Şaşırmış taklidi yaparak dinliyorum
İnan ne söylüyorsun harbiden bilmiyorum!
Köşelerde çocuklar oynuyor ve mutlu
Büyüdükçe dumanlı, gözler bulutlu
Aileleri çabalamaz ama çok umutlu
Böyle çok umutlu görünmeyi inan çok unuttum!
Nakarat x2:
Yok mu karanlıkta gülümseyenler aah!
Biziz karanlıkta güneşlenenler
Karanlıkta gülümseyenler
Karanlıkta güneşlenenler
İnançlarım kırılsa da kemik gibi
Merak etme aç bırakmam köpeklerini!
İnançlarım kırılsa da kemik gibi
Merak etme aç bırakmam köpeklerini!
Verse 2:
Üşengecim uzak bana fesat ve yalan
Fakat belki de ben mesafeyi hesaplayamadım
Sıkar beni kalabalık biraz açılın
Gittim uçuruma bi çok kez, hiç atlayamadım
Asarak geliyorum son kere gülenleri
Ezerek ölülerin beslediği çimenleri
Nefes al zombi gibi, biraz da diren deli
Ağzımdan çıkan sözler kulakta siren gibi.
Bak ayak uydurmazsan huysuz olur adın
Sikik düzenin içinde üzülmeye doyamadım
Alay ve ciddiyeti karıştırıp takın
Bu ifadeyi hiç bir yerde çıkarmadan takıl
Çöpte yemek arayana çare bulunsun ki
Devlet bizi evimizde rahat uyutsun farzet
Yavaş! hep gülecek yüzüm
Bi çarşafta tütün gibi serseriler bütün.
Nakarat x4:
Yok mu karanlıkta gülümseyenler aah!
Biziz karanlıkta güneşlenenler
Karanlıkta gülümseyenler
Karanlıkta güneşlenenler
İnançlarım kırılsa da kemik gibi
Merak etme aç bırakmam köpeklerini!
İnançlarım kırılsa da kemik gibi
Merak etme aç bırakmam köpeklerini!
