Sabahki diyalog;
-Sonunda bana huzur vereceksin,bu kampa gitmen beni bile mutlu ediyor.1 ay rahatım,huzurlu,sessiz bir ev.
+Ne yani?Beni istemiyor musun?
-Saçmalama,senin gibi bir kız kardeşi kimse sevmez.
+Hakaretler için teşekkür ederim,ama şuan sana harcayacak vaktim yok.
-Çok sinir bozucusun.
+Ee,bunu zaten biliyorum ve sen bunu günde 100 kere söylüyorsun.
''Sanırım benden nefret ediyor,ben seviyorum onu.Sonuçta ağabey'im.Her gün hakaret etsem de,kimse nefreti hak etmez.Acaba laf olsun diye mi söyledi?Yoksa cidden nefret ediyor mu?'' diye geçiriyorum içimden,açıklayamıyorum kendime.Ben laf olsun diye söylemiştim,o ise gayet ciddiydi.Kafam çok karışık.Acaba kamptan vazgeçip,ondan özür mü dilesem?Kalbini kırmışım gibi görünüyor.
*Yarım saat sonra*
+Ağabeeey!Ben kamp'a gitmek istemiyorum.İçimde bir boşluk var.Bu halde oraya gidip mutlu olamam.Sana son bir soru soracağım.
-Söyle,dinliyorum.
+Cidden benden nefret ediyor musun?O sözler gerçek miydi?..
-Saçmalama küçük hanım,gel burayaa!
Dedi ve sarıldık,o günki mutluluğumu hiçbir şeye değişmem,değişemem.Amaaa,bundan 1 gün sonra yine tartışmamız saçma değil mi?Bence çok saçma,artık sevgisine inanamıyorum.İçimden gelmiyor,ben seviyorum ama o...Bilemiyorum.Keşke bir ağabey'im olmasaydı,neden bir kardeşim yok sanki?Ah,yine kafamda deli sorular.Şuan nerdeyim biliyor musunuz?Kampta.Telefonda bile mızmızlanıyor.Şeytan,git öldür gel diyor.Sizce de haklı olan ben değil miyim?Kimin tarafındasınız?Ben kesinlikle kendi tarafımdayım,ahahaha.Kafam o kadar karışık ki,ne yapacağımı bilemiyorum.Elim ayağım titriyor,nefesim gidip geliyor.Beni bir kerecik olsa sevemiyor mu?Sözlerini duymalısınız.Sevgi değil,nefret değil.İkisinin karışımdan yapmış.İşine geliyor iyi davranıyor,işine gelmediği zaman da sinirlerimi bozuyor.Off!Kafayı yesem yeridir.
