take me to the sky | jikook

3.2 -end-

merhaba küçük çocuk,

sinirli ve kızgın olduğunu biliyorum, ben de kendime oldukça sinirli ve kızgınım.
yaptığım şeylerin arkasında duramıyorum hiçbir zaman, sözler veriyorum ve onları da tutmuyorum. üzgünüm jungkook çünkü seni hiçbir zaman gökyüzüne götürmeyeceğim.

ikimiz için güzel bir gökyüzü inşaa etmekle meşguldüm bu bir yılda, buna körü körüne inandım da. Bu yüzden son uyarı olarak söylüyorum ki, bu gerçek ve samimi bir mektuptur.

seni tanıdığım zamanı hatırlıyorum, kıskandığım şey sevilmendi sadece. öyle güzel ve öyle hızlı sevildin ki, bu beni delirtti. sana da kızamadım çünkü melek gibiydin, fazla artniyetsizdin.

çirkin bir yazıyla dileklerini gökyüzüne kırmızı bir uçurtma aracılığıyla uçurduğumuzda da, gökyüzüne olan saf merakınla da, peşimizden paytak paytak dolaştığında da çok güzeldin.

birilerinin beni sevmesi için çabalardım daima çünkü beni sevmek kolay değildir, ben de önce onay verir sonra ona göre davranırım. sıkı sıkı tuttuğum ipler eline geçmişti sadece.

sana o sözleri söylerken pek bir sey düşünmüyordum, sen gittikten sonra da kendime düşünmeyi yasakladım zaten. ortaya çıktığında üstüne toprak attım ve kırmızı uçurtma dolabımın arkasında yıpranmaya mahkûm edildi.

üstünü öyle güzel örttüm ve kendime öyle güzel yalan söyledim ki, gökyüzü benim için sadece yıldızlara ev sahipliği yapan bir kavram oldu. seni zihnimden sildim.

sonra sen çıktın ortaya ve dedin ki; "beni gökyüzüne götür"

üzgünüm jungkook, gökyüzü ruhu temizlere adanmıştır ama ben orayı kirlettim.

çok korktum, korktuğumda başıma geldi ve kendimi cezalandırmak adına bir savaşa girdim. ne yaparsam kendime daha çok zarar veririm dediğim her şeyi de yaptım zaten.

sonuç olarak ikimizi de dağıttım.

gökyüzünde öyle güzel bir yıldızsın ki, orayı dilemene bile gerek yok.

hala zihnim karmakarışık ve hala affetmiyorum kendimi ama bir adım atıyorum işte boşluğa doğru. bilirsin, benim adımlarımda korkaktır daima. küçük bir gökyüzünün büyük bir kahramanısın zira yıldızlar bile bir halta yaramıyor yanında.

ellerimden tutacağını biliyorum,
jungkook güllerle dolu bir yolda yürüyorum her adımımın sonunda diken batıyor bana. yara bandımda kalmadı, son bir bencillik isteyebilir miyim senden? çünkü kendime yaptığım bencillikler hiç bu kadar güzel olmamıştı.

ve bilirsin, ben sadece gülleri dikenlerinden tutuyorum

birbirimizi ittirebiliriz belki, çünkü sen çok yaralısın bense yorgun. çoğu şey için yetersiziz, gücümüz yok. baksana, biz daha affetmeyi bile beceremiyoruz.

seni kendi gökyüzümün kirli tavanında asılı bir yıldız yaptım, ulaşamayacağım kadar uzakta. ulaşırsam kirlenirsin, sen uzaktan çok güzelsin.

başına gelen her şey adına özür dilerim, başta seni kabul ettiğim sonra mahvettiğim için, masum zihninle kurduğun kavramları sildiğim için, seni senden yok ettiğim için, yalnız kalmana sebep olduğum için, zihninde yaşattığın dünyayı başına yıktığım için, hayal dünyanı daralttığım için, buraya yazarsam sonu gelmeyecek bir çok sebep için,

üzgünüm,

sadece jimin ve jungkook olabildiğimiz için.

-son-