Ateş Böceği -Düzenleniyor-

Giriş

Düzenlendi.

20 OCAK 2017

15:20

Yağmur damlaları kadının bedeninden kayıp yerle buluşuyordu öğle saatlerinde.Genç kadın,elindeki bavulu sıkıca kavradı.Parmak boğumları beyazlayana dek sıktı bavulun ucunu.Elinin arasından kayan hayatına bile üzülemezken,Ankara'nın sokaklarında bulmuştu güçsüz bedenini.Uzun saçlarından damlayan yağmur suyu yeri yakarken bir adım daha attı yeni evine doğru.Sokakdan geçen araba sesleri bir melodi gibi gelirken kadına,yavaşça yürüdü evin taşlı yolundan.Evin önüne gelince ise,yutkunuşunu bastıramadı kadın.Ailesinden ayrı kaldığı on iki senenin sonunda tekrardan onlarla beraber olacaktı.Kadın hem korkuyor,hem de kalmak istiyordu.Cesaretini topladı,sağ eli usulca çarptı demir kapıya.Kapıdan çıkan ses,yoldaki arabaların sesine karışmıştı sanki.Kapı açılınca seneler önceki yardımcılarını gördü.Onu bile o kadar özlemişti ki genç kadın...Kapının arkasındaki yardımcı şaşkınca baktı bir süre genç kadına,dudakları birbirine mühürlenmiş gibiydi adeta.Yutkundu,dudaklarını araladı.

-Arya hanım?Gerçekten siz misiniz!

-Emine abla!Ne kadar özlemişim seni! derken buldu kendini genç kadın.Sıkıca sarıldı yardımcılarına.Yardımcısından ayrıldıktan sonra yavaşça içeri girdi kadın.Evi bıraktığı gibi değildi,bir çok yeri değişmiş olmasına rağmen aynı havayı soluyabiliyordu...Ailesinin kokusu resmen duvarlara sinmişti de ev ne kadar değişirse değişsin bir türlü gitmiyordu koku.İçeriye doğru yürürken,genç kadın kahkaha sesleriyle duraksadı bir süre.İçeriden gelen şuh kahkahayı tanımaması imkansızdı.

Annesiydi o kahkahanın sahibi...

Büyük salonlarında girdi genç kadın tereddüt etmeden.Masada oturan annesi babası ve bir kadın ile bir adam vardı.Birde onların yanında bir adam daha vardı.Herkesin dikkati Arya'ya yönelirken,Arya'nın gözleri adamdaydı.

Öfkeyle kısılan gözleri,adamın öfkeli bakışlarına karışmıştı.İçindeki kasvetli havadan sıyrılması ise birkaç saniyesini almıştı genç kadının.

-Sen! diye hiddetle konuştu.Ne işin var burada?!

FLASHBACK - 20 OCAK 2017

11:25

Elimdeki siyah çantamı sinirle yere attım.Gözümdeki güneş gözlüklerini çıkartıp,ek olarak üzerimdeki kapşonlu hırkamı da çıkardıktan sonra yere çöktüm.Amerika/New York uçağından ineli yaklaşık otuz beş dakika olmuştu.Her şey güzel iken,birden cüzdanımı kocaman sırt çantamda bulamaz hale gelmiştim!Çıldırmamak elde değildi.Çantam o kadar karışıktı ki,havaalanının ortasında dikilip insanların tuhaf bakışlarıyla karıştırmak yerine havaalanının çıkışında köşede bir yer seçmiş orda çantamı karıştırıyordum.Yakıcı güneş başıma vurmuştu adeta,lanet olsun!Aynı çantadan iki tane mi vardı yoksa bu bir oyun muydu?Dizlerimin üzerine çöküp,çantamı çektim dibime.Çantanın altını üstüne getirmek en mantıklı fikirdi şuan bana göre.Koskoca çantanın içinde,kocaman siyaha dönük lacivert bir cüzdanı bulmak zor olmasa gerekti değil mi?Ama çantama bakınca,zor gibi duruyordu.Çantanın içinde elime değen soğuk şeyi çıkardığımda bordo ojemi gördüm.Yurtdışından aldığım pahalı ojeyi bulmak kriz geçirmeme sebep olacaktı o sıcakta.Küçücük ojeyi bile bulmuşken,büyük bir cüzdanı bulamamak neydi?Ojeyi arkama fırlattım o anki sinirle.Resmen haşlanmıştım bu sıcakta,ve cüzdan yoktu!Tam cüzdanımı bulmaya odaklanmışken,kalın bir "ah" sesiyle sinirli bakışlarımla arkama baktım.Takım elbiseli bir adam çatık kaşlarla dibindeki ojeme bakıyordu.Paramparça olmuş,yarısı ayakkabısına sıçramış bir eliyle başını tutuyordu ayrıca.Öfkeli bakışlarını kaldırarak bana baktığında sertçe yutkundum.Aceleyle çantamı alarak ayağa kalktım.Sanırım yaptığım büyük bir mallıktı.Nasıl düşünmezdim bir insana zarar gelebileceğini!

-Beyefendi iyi misiniz?Ben çok özür dilerim birden sinirden o-

-Tamam uzatma,özür diledin bitti.

Aha,diye mırıldandı iç ses,aha şimdi sıçtın kardeşim.

-Anlayamadım?

-Dediğim sözün neyini anlayamadın bücür?Uzatma? diye sorarken tek kaşı havaya kalkık bir şekilde bana bakıyordu.

-Neyini uzatmayayım be!Adam gibi özür diliyorum,tepkiye bak!İzir dilidin bittin!İnsan olup,önemsiz desen ölür müsün Allah'ın dırzosu!

-Hanımefendi,terbiyenizi takının.Yoksa çok kötü olur.

-Naparsın,dövcek misin?Ben neler gördüm senin bir dayağından mı korkacağım koca adam!

-Sabırlı bir adamım,ama bir sınırı var hanımefendi.Lütfen,uzatmayın.

-Sen va-

-Tatlım?

Tam sövmeye hazırlanmışken,bir kadın sesiyle duraksadım.Kafamı çevirdiğimde,sarışın bir kadın gördüm.Saçları kalçalarına kadar uzanıyordu.Üzerinde bir elbise vardı,fiziği düzgündü.Yüzü de güzeldi.Dudağında bir ruj vardı ama onun dışında bir şey yoktu.Gerçekten,güzel ve ilgi çekiciydi.

-Bir sorun mu vardı? diye sordu bana doğru.

-Sorun mu?Tabii ki de vardı!Şu koca adam -artık kocanız mıdır bilemem- bir önemli değili bana büyük görerek birde artistlik tasladı!

-Bunda abartılacak bir şey yok,diye mırıldandı kadın.Yanımdaki -ya da arkamdaki mi demeliyim- adama döndü.Sen de iki dakika da ergenin tekine geldin gele gele dediğinde ailem öldürülse bu kadar öfkelenmezdim herhalde.

Aha dedi iç ses,şimdi dubble sıçtın.

-Pardon ergen mi?Lan ben yirmi beş yaşındayım!Ergen mi?Bunda sorun mu yok?Sorunun ta kendisi bu arkamdaki adam!Beyinsizlerin genelde kendileri gibi birilerini bulmasına bağlıyorum bu durumu.Şu ikiliye bak,tencere kapak resmen!Tabii,sizinkisi biraz çatlak ama o da idare eder.

Ulan motor gibi konuştum yine be.

Arkamdaki adam bir adım atıyordu ki önümde kadın aniden atıldı üzerime doğru.Saçımı çekecekken,elini kavradım ve uzaklaştırdım kendimden.

-Bende yirmi yedi yaşındayım?Çek şu elini!Göstereyim sana çatlak tencere kapağı!

-Ne o,gerçekleri mi yoksa herkesin önünde rezil olmayı mı yediremedin?

Kadın arkamdaki adama döndü.

-Tatlım yardım et,dedi ağlamaklı bir sesle.

Göz devirdim.

Klişe.

-Ayrılın,diye konuştuğunda adam öfkeyle derin bir nefes alarak kadını fırlattım adama doğru.

Arkama dönüp,çantamla beraber yürürken aklıma halâ içerden bavulumu almadığım gelince havaalanının girişine yöneldim.Adam ile kadının yanından geçerken duraksadım ve bana tip tip bakan kadına döndüm.

-Ya da...tencere kapak gibi değil de;Coca Cola şişesine Fanta kapağı takılmış gibisiniz.İlla bir yerden bir patlak veriyosunuz!