Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pazartesi, öğleden sonra beş buçuk Kim Jongin
Revialism, diğer yaygın ve bilindik adıyla diriltmecilik, mimaride oldukça yaygın bir yaklaşımdır. Özellikle bölgenin etnik tarihiyle ilgili olarak bazı bölgelerde yoğunlaşır. Örneğin; Türkiye'de hâlâ Osmanlı, Balkanlar ve Yunanistan hatta bazı Avrupa ülkelerinde Roma-Yunan esintilerinin görülmesi buna örnektir.
Peki ben bunu size niye mi anlatıyorum? Çok kolay bir açıklamam var, aklımı kaybetmemek için.
Aklımı kaybetmem diğer insanların aksine ben Kim Jongin için biraz komik bir olasılık. Bilirsiniz, onca şeyden sonra ayakta kalan insanlar daima kazanır. Ben neden bu insanlardan mıyım? Mantıklı bir cevabım var: Çok şey yaşadım, yine de pes etmedim. Asla pes etmem.
Ama daha kötü şeyler geliyor, hissediyorum. Tıpkı şu anda perdeye sarınıp yere düşen ve ardından kaalesizce bana el sallayan şu oğlan gibi.
Yan komşumuz, Seungsoo.
Ya da adı başka bir şeydir, emin değilim. Doğrusu her akşam eve birlikte yürümemize rağmen asla konuşmayız. Tamam, belki birlikte yürümeyiz de; sonuçta yan yana değiliz, o hep yirmi adım önden gider ve ben de arkadaşlarımla konuşarak bazen bu mesafeyi açar bazen kapatırım. Çoğunlukla mesafenin açılma sebebi, Sehun'un onun dedikodusunu etmek istemesidir. Kötü anlamda demiyorum, sadece onunla ilgili efsaneler uydurmayı seviyor, tıpkı çocuğun kendini Usagi sandığı ve yıllardır matematikten F'den yüksek not almadığı gibi. Tanrım, durum o kadar da kötü olamaz herhalde?!
Belki de gerçekt-
"Teşekkür ederim Jongin" diyor, kahramanım Kim Jongdae karşımda gülümseyerek. Dikkatim çocuktan ve düşüncelerimden hızla ona kayıyor. Üst dönemden, herkesin kahramanı olan Kim Jongdae ilk defa bir şey istiyor ve ben yapmam ha!
Bilmiyorsanız söyleyeyim, Kim Jongdae bütün okulun gözdesidir. Öğretmenler, öğrenciler, sporcular herkes ona bayılır. Bunun nedenini onun çiftli oynaması olduğunu düşünebilirsiniz ama hayır. Aksine ağzına geleni söyler fakat daima naziktir. Tıpkı bir şövalye gibi, tam zor zamanınızda yetişir. Asla öfkelenmez, herkesle arası iyidir.
Şey dışında; üvey kardeşi.
Aslında onunla arasının kötü olduğunu söylemek için kanıtım falan yok. Hatta bu Sehun'un dedikodularından daha da dayanaksız bir söylenti. Fakat çocuk, böyle bir abisi olmasına rağmen asla konuşmuyor. Hatta birkaç kez Jongdae abi yemeğe masasına oturduğunda çekip gitti. Emin değilim belki de doymuştur ya da lavaboya yetişmesi gerekiyordur. Yine de tavrının hoş olduğunu söyleyemeyeceğim.
"Bir şey değil Jongdae abi," diyorum gülümseyerek. "Peki ne zaman başlayalım?"
Yüzüne sıkıntılı bir ifade yerleşiyor bu sorumdan sonra. Dudaklarını kasıyor, memnun olmayan bir ses tonuyla "Bana kalırsa bugün derim," diyor. Sesindeki ama o kadar belirgin ki, devam etmesini bekliyorum. Beklediğim gibi bir "Ama," geliyor, başıyla ev penceresini işaret ediyor. Çocuk artık pencerede değil. "Kyungsoo biraz aksidir ve senin de bir programın olmalı. Müsait olduğun bir zaman konuşun. Fakat lütfen sınavlara az da olsa bir hazırlığı olsun."
