BINABASA MO ANG

CARAT SERIES 4: Wrong Number|| Lee Seokmin

Fanfiction

Hindi ko alam kung sino ang taong nakatadhana sa akin. Maaaring nastranded lang siya, or na-traffic or baka mamaya, ayun, nadelay lang. Pero paano kung, isang arogante at supladong k-pop idol ang para sa akin? At ang worst, sa isang pagkakamali ko p...

#carat #imagines #seokmin #series #seventeen

CHAPTER 5

13 0 0

ni sowriteszx

ni sowriteszx

SEOKMIN's POV
Hindi ko alam kung bakit parang may nag-iba sa akin ngayon. I am going back to old self. I am becoming a new version of me since a girl broke my heart. The only girl I'd loved. The only girl that I shed my tears.

F l a s h b a c k

"DK, tara dito, oh! Ang gandaaaaaa!" ang gandang pagmasdan ng babaeng humihila sa akin papunta sa isang fountain. Ang fountain kung saan kami nagkakilala. Napangiti ako sa kanya.

Napaupo ako sa may damo at ganun di siya.

"DK, sorry ah." sabi nito sa akin habang linalaro ang mga kamay ko.

"Bakit naman? Ano namang ginawa mo?" tanong ko sa kanya.

"Kasi baka di na tayo magkasama. Baka di na kita makita eh." sabi nito at nagtaka naman ako.

"Ano ka ba? Diba I promised you that I will never leave you and I will make a way for you to see me." sabi ko sa kanya pero bigla nalang siyang umiyak.

"Sorry, DK. Sorry kasi di ko na kayang itago sa iyo. I have brain cancer, stage 4. The doctor told me I have only 3 days to leave. Pero, ito na ang last day ko. Kaya I want to spend my last day with you." sabi nito. "Please, kapag nawala na ako, just keep your genuine smile. Please kapag nawala ako, wag mong i-limit ang sarili mo para umibig muli. Magiging mas masaya ako kapag nakita mo na ang babae makakasama mo sa habang buhay. Tell her the stories you are always telling me, okay? And also, promise me, you will love her more than you love me? Okay?" agad akong naiyak sa sinabi niya.

"You're joking Genievieve, aren't you? Please naman, wag kang mang-good time. Can you please live longer for me? Bakit hindi ka nagchemo? Nagpaopera? Ano ba, technology is just near? Bakit pinili mong iwanan ako?" ang sakit-sakit eh.

"I want to die peacefully. At para saan naman yung mga technology at gamot na iyon kung hahantong din naman ako sa kamatayan? Pero, I'm really thankful na nakilala kita. I'm really thankful that you've entered my life. At least I know one purpose of my life why do I need to live a little bit longer. May taning na din kasi ako before mo ako nakilala. Pero ayun, I feel ito na ang totoong taning ko. Please, accept the fact that you're going to loose me." sabi sa akin ni Genievieve.

"Pero, Genievieve--- please live longer. Kahit mga 2 months lang." I pleaded in tears. Isinandal niya ang ulo niya sa akin.

"I want to rest DK. I love you, Lee Seokmin, my Dokyeom." at unti-unti niyang pinikit ang mga mata niya.

"NOOOO!!!! GENEVIEVE PLEASE WAKE UPPPP!!! PLEASEEEEE I LOVE YOU WAKE UP!!!" sigaw ko nang umiiyak. Pero, wala na siya. She is now resting.

I hugged her tight and kissed her in the lips and forehead. But my heart shattered. My heart is fully in small pieces.

E n d of F l a s h b a c k

LAUREN's POV

Naisipan kong magpahangin muna sa labas habang naglalagay ng cold compress sa likod ko gamit ang ice bag sa kit namin sa dorm. Ang sakit kasi at mukhang natrigger nung nagbend ako kay Seokmin. Kasi namang lalaking yun, di mo maintindahan. Ang lakas ng mood swings daig pa ako pag meron. Pero infairness, bakit ganun? Kahit tipid na tipid lang yung ngiti niya kanina ang lakas ng impact sa akin? Speaking of Seokmin---- pero bakit parang umiiyak siya? Tapos may hawak na picture frame.

Agad akong nagsneak-peak sa picture na hawak niya. Babae, maganda, tapos maputi.

"Kanina ka pa ba diyan?" cold niyang sabi. Ay putanginers, nalaman niyang andito ako.

"Mga 3 minutes pa lang. Atsaka hudat?" tanong ko sa kanya. Ang bad vibes kasi ng hatid ng lalaking to. Magsabit nga siya ng lucky charms at happy charms sa kuwarto niya nang sumaya naman siya at sumwerte.

"None of you're business." eto nanaman siya sa kasupladuhan niya. Sabi sa inyo eh.

"Edi wag, madali naman akong kausap." sabi ko at umalis pero bigla siyang nagsalita. "Stay, please." Tragis na yan, kanina sabi niya none of my business tapos stay? Ano to mga beshie? Lokohan?!

Pero talagang bumalik din ako doon at umupo sa isang upuan. Di ko alam, namumugto yung mata niya tapos namumula. Bakit ba to iyak ng iyak? Jusmeyo akala mo ang tapang tapang iyakin naman pala ang hayop HAHAHA! Pero di nga, isip ko lang tumatawa.

"Bakit ka ba umiiyak? Namatayan ka ba ng aso? Parents? Ama? Ina? Ate? Kuya? Gusto ko tinapay?" tanong ko out of curiosity. Nagpapatawa lang ako kasi ang bad ng hangin dito eh. Ang sama ng atmosphere.

"It's her death anniversary today." sabi niya sa babae sa picture. Agad naman akong napatingin. Ate niya siguro.

"Ate mo?" tanong ko. "No, my ex-girlfriend." sabi niya. Eh mag-ex naman sila? Di ba dapat wala ka talagang pakielam pag mag ex?

"Ex? Di ba dapat wala ka nang pakialam sa ex mo?" bigla naman siyang napakunot ang noo at mukhang naiirita siya sa akin. Wrong move?

"Ex means post. Means before. When I say ex-girlfriend, it means my girlfriend before. You can call her ex even when she's dead. Natutulog ka siguro noong english subject niyo, ano?" hala, oo nga pala, maygwash prefix and suffix. Atsaka oo nga, tinutulugan ko english teacher ko noon.

"Sorry naman. Atsaka tinutulugan ko nga talaga yung teacher ko sa English. Pero, ang ganda ng ex-girlfriend mo. For sure ang lungkot niya sa heaven." sabi ko at napatingin sa langit.

"Why? Bakit malungkot?" tanong niya sa akin.

"Kasi di ka ngumingiti. Siguro, gusto pa din niya makita yung ngiti mo. Atsaka di ka tumatawa. Tapos ang suplado mo pa. " sabi ko sa kanya.

"I just can't hide the pain. Ngingiti nga ako, masakit naman. It's better to be like this kaysa ang plastik naman ng ngiti ko. "

"Kahit na. It's been already a year. For sure, gusto niya na makamove-on ka na sa kanya at kahit naman ganon diba, ngingiti ka din atsaka di ka naman niya kinalimutan hanggang sa taas. Andun lang siya pero ikaw, never ka niyang kinalimutan. At kung iniisip mong mag-suicide, hell no! Kasi sa hell ka mapupunta. Pero ayun, siya pa din ba laman ng puso mo?" tanong ko sa kanya.

"She will always be in my heart. Pero, as of now, another is making my heart beat." sabi nito at bahagyang ngumiti. Eto nanaman siya sa tipid niyang ngitian.

"Sino naman?" tanong ko.

"A thief." sagot niya. Potspa! Sinong magkakagusto sa magnanakaw?

"Gagi, sinong magkakagusto sa magnanakaw? Idiot." sabi ko.

"You call me idiot?"

"Hindi no, pero baka natamaan ka. Di bale okay lang yan, tanggap ka namin kahit idiot ka at may gusto ka sa magnanakaw." agad naman siyang nagsalita, "corny mo."

"Maganda naman!" agad kong sabat. Hay naku.

"Ewan ko sayo." at tumawa kami pero heck? Isang Lee Seokmin, tumatawa?!

"And also, don't call me Seokmin, call me DK."

"Okay Seo-DK. Hehe ang dali lang, two letters." sabi ko.

SEOKMIN's POV

"And also, don't call me Seokmin, call me DK." sabi ko sa kanya. Hindi ko alam kung bakit ko sinabi yun pero, I just let the whole Seventeen and also Genevieve call me by DK. Ewan ko nga sa mga ugok kung bakit Seokmin ulit tawag nila sakin eh. Pero kung kay Lauren, ewan ko.

Only important people call me DK. Pero for me, ewan ko, parang this day, or this night, naging importante si Lauren simula ngayon sa akin.