Ve yıne kırık dökük bir kalple geldim içimi dokmeye.yasamaya dışımı sıkmış dayanmaya calisiyorum.ağır geliyor artik herşey.dipsiz bir yalnızlık habire içine çekiyor beni.artık gözyaşlarım bile eslik etmiyor yalnızlığına.terkedip gittiler beni.gözlerim yağmurlarından oldu.güneş de açmıyor hayli zamandır.artık mevsimsiz bir yalnızlığın içinde dibe çekmeyi bekliyorum.kalemimin mürekkebi mi bitti yoksa yüreğimin sesi mi kızıldı?içimin feryadına inat dışım susuyor .neden?
