Միևնույն է գտնելու եմ քեզ...

Մաս1

Ես Աննան եմ 14 տարեկան ։Ապրում եմ Էջմիածնում։ 9-րդ դասարան եմ  ։Նկարագրեմ ինձ'մի փոքր գանգրահեր , մուգ մազերով,շականակագույն աչքերով ,մի փոքր հաստ  շրթունքներով ։Ունեմ անհասկանալի  բնավորություն ,սիրում եմ ձեռք բերել նոր ընկերներ,բացահայտել նոր մարդկանց ,բայց միևնույն ժամանակ նյարդային եմ ։Պաշտում եմ տիեզերքը, երկինքը,լուսինը ու աստղերը ։Դեեե հա գիշերը ,շատ եմ սիրում։Ունեմ շուն դալմածին տեսակի : Երբեք չեմ եղել սոց ցանցերում ։Մի լր որոշեցի բացել ինստագրամ ,գտա գեղեցիկ տողեր,որը նկարված էր գրքից։Գրքում գրված էր ' եթե սիրելուն չափ կա ապա ես հրաժարվում եմ սիրելուց: Եվ անտարբեր չանցնելով դրա կողքով թողեցի մեկնաբանություն։
--Շատ գեղեցիկ տողեր են...
Րոպեներ անց եկավ նամակ
--Հաա գիտեմ ,բայց ոնց կարամ նկարներդ տեսնեմ։
Եսել ընդունեցի ընկերանալու հայտը։
Նա սկսեց գրել ինձ եսել պատասխանել։ Կյանքումս առաջին անգամ շփվում էի անծանոթ տղայի հետ։ Մտա իր և տեսա զինվորական նկարներ հարց ու փորձ անելուց հետո իմացա անունը' Վարդան ։ Ես իրեն ընդում էի եղբայր "զինվորի եղբայր" ։ Նա 19 տարեկան է ,հունիսին կավարտի ծառայությունը։
Նրա հետ դասերից հետո,երեկոյան  խոսում էի։
Երեկոյան զանգ եկավ ։
--Ալո
--Ան?
--Հա Վարդան
--Ան բարև ոնց ես ?
--Լավ մերսի ։
--ինչ էիր անում ?
--Մոլլին էի հանել դուրս ,զբոսնում էինք։
--Հա բա հետո
--Վարդ չեմ հասկանում ամեն անգամ ,անհուն ես մի քիչ խոսում հետո ասում բա հետո ?
Կողքից լսվում էր ձայներ ,նա նույնպես դրսում էր բայց մենակ չէր։
--Դե ուզում եմ ձայնդ լսեմ։
--գիտեդ ընկերուհիդ ասում ա ,որ չշփվեմ հետդ ,բայց ես նրան ասում եմ ,որ ես քեզ ընդունում եմ , որպես եղբայր ։
--Ինչ չես ճանաչում,բայց ընդունում ես եղբայր?
--հա դե...
--չէ դու դեռ չես հասկացել
--ինչը ?
--ոչինչ,լավ բարի գիշեր Աննա ջան ։
--Բարի գիշեր։

Առավոտյան դասի էի ։Արթնացա իր նամակներից։
--3-ին կզանգես

Դասերը շուտ ավարտվեցին հետո արանձնացա ընկերներիցս և զանգեցի իրան։
Զանգը գնում էր վերցրեց բայց աղմուկ էր մեքենայի ձանյ և լիքը տղաներ երգում էին :
--Ալո Վարդ ես ինչա կատարվում բան չեմ լսում ։
--Հա ԱՆ բարև հետ ենք գնում չաստ
--Հաաա
--Կուզես գամ Էջմիածին
--Հա Արի քաղաքը տես
--չէ ես ուզում եմ գամ քեզ տենամ
-- Այ էդ մեկը չեղավ
--խի?
--Լավ Վարդան Հաջող  ։

Մեր զանգերը գնալով կարճանում էին,բայց ես ուզում էի շուտ իրենից ազատվել անընդհատ զանգեր էի ստանում բայց չէի պատասխանում։ ԳՐԵՑ ։
--ինչը չես պատասխանում բանա եղել ?
--ուղակի ոչ զանգի ոչ գրի։
--ինչի ? Ես չեմ ուզում որ դու փոշմանես ,որ իմ հետ շփվել ես:
-- չէ ես չեմ փոշմանում ։Սենց թե նենց ես ավարտեմ դպրոցը պետք ա երկրից գնամ ։
Սկսվեց ստերի շարանը , որպեսզի ինձ մոռանա
--Ինչի ?
--Դե ,որ ուսումը ենտեղ շարունակեմ ։
--բա ուր ես գնալու
--չգիտեմ ։

Անցավ մի քանի օր որոշեցի զանեմ ու վերջ տամ ։
--Ալո Վարդան ?
--Անդ հիմա գնում ենք ճաշարան մի քիզ հետո զանգի ։
--Ստիպված տուն չգնացի։
29 րոպե անց
--Ալո Վարդան ?
--Հա Անս
--Վարդան ես քեզ ունեմ մի ամբողջ հարցերի շարան։
--բարդ ա
--եթե ես քեզ չպատասխանեի դու ուրիշինն էիր գրելու
--չէ ԱՆ
--բա ինիչ ինձ գրեցիր ?
--Դե ծառայում եմ կողքս տղերք են ախպեր կարիք չեմ զգում ,ոչ էլ մոր ու քրոջ ,աղջկա կարիք եմ զգում ավելի շատ դրա համար։
-- հետո ?
--դե հետո են ,որ ես քեզ սիրում եմ ։
--Հաաա պարզա ։
--ինչը ?
--լավ հաջողությեւն քեզ բարով տուն գնաս,քեզել բարի ծառայություն։
--Անջատում ես?
--հա
--ես քեզ կգտնեմ...

Ես հատվածը այդքանել լավը չէր, բայց հիմա կսկսի ամենլավ հատվածները...