Yetimhane yemeklerini o kadar sevmiyorum ki aç kalsam daha iyi. Yetimhanedeki en sevdiğim görevli yani Dünya teyzem beni çağrıyordu.
"-Efendim Dünya teyzecim"
"-Canım biliyorsun ki annen ve baban trafik kazasında öldü. Sakın ağlama bişeyler öğrendim. " Gözlerim hemen büyüdü.
"Annen ve baban aslında öyle ölmemişler. Onları biri vurmuş ve bu adamlar sizin akrabanız dayınızmış ama zaten onları vurunca o da ölmüş" dedi Dünya teyzem.
"Dünya teyze sen benim annem gibisin 10 yıldır bana sen bakıyorsun. Seninle mutluyum ama artık ben dışarı yani yetimhaneden çıkıp artık gerçekten yaşamak istiyorum" o anda yüzünde bir üzüntü gördüm Dünya Teyzem in yüzünde.
"-Tamam canım sen nasıl istersen paraya ihtiyacın olursa-" derken sözünü kestim.
"-Dünya teyzem bak zaten biz zengin bir aileydik ve hala öyleyiz bankadan para ćekicem şimdi için yeterli parayı"
"-Tamam birtanem yarın gidebilirsin sana tutulmuş bir ev var oraya gidersin"
"-Tamam teşekkür ederim "
Bir arkadaşım yanıma geldi. Bana "-Sen böyle bir insan değilsin gidemezsin tek yaşayamazsın"
Kalbimi göstererek.
"-BEN BUYUM tamam mı?"
Kafasını sallayıp gitti.
