''Kaan?''
Onun ne işi vardı ki burada? Tesadüf olamazdı değil mi ?
''Çağla? Ne yapıyorsun gecenin köründe burada? .... Ağlıyor musun sen ?''
Ard arda sorduğu soruların hangi birine cevap vereceğimi bilemedim bir an. Sarhoş olduğumdan dolayı kulaklarım da uğulduyordu zaten. Cevap vermeyip Kaan'a boş boş bakmakla yetindim. Halisülasyon olup olmadığından bile emin değildim şu an.
Kaan anlamaya çalışır gibi beni süzdükten sonra yanıma oturup
''Sarhoş musun sen?'' diye sordu. O an aklıma ''o'' gece geldi. Acaba sarhoş olduğumu anladığında, yine o geceki gibi beni kullanmaya çalışır mıydı! Gözümün önüne gelen görüntüyle sinirlerip yüzümü buruşturdum. Ona bakmadan ayağa kalkıp taksi durağına yürümeye başladım. Arkamdan seslenmesine aldırış etmeden cebimden telefonumu ve cüzdanımı çıkardım. Saate baktığımda gece yarısını çoktan geçiyordu ..... Bi saniye cebimde telefonum ve cüzdanım vardı ama ... hayır olamaz! anahtarımı evde unutmuş olamazdım değil mi!!
Endişeyle ceplerimi karıştırmaya başladım ama yoktu. Başımın dönmesiyle ayakta daha fazla duramayacağımı fark ettim. Yanıma doğru yaklaşan Kaan son anda kolumu kavramıştı.
''Çağla beni korkutuyorsun! Bir sorun mu var? '' Evet. Hem de birden fazla sorun ve ben hangi biriyle başa çıkacağımı bilemiyorum.
'' Anahtarım yanımda değil'' diye konuştum fısıltı gibi çıkan sesimle. Ama bunu duyduğundan emindim.
''Annenler evde yok mu peki'' diye sordu. Kafamı salladım.
'' Tamam. Yürü hadi bize gidiyoruz. Gece gece ne diye tek başına içiyorsun ki zaten '' diye çıkışınca sinirlenip kolumu kolundan çektim.
'' Senin yüzünden Kaan! O fotoğrafla ilgili bir açıklaman var mı bari'' diyip yüzüne baktım
'' Hangi fotoğraf Çağla? Ne saçmalıyorsun? Eve gidelim konuşuruz tamam mı'' dedi ve beni çekiştirmeye başladı.
'' Saçmalama! Bana bir açıklama yapana kadar seninle hiçbir yere gelmiyorum. Hele de sarhoşken!'' diye çığırdım. yoldan geçen tek tük insanlar da dönüp bize bakmışlardı.
'' Tamam sessiz ol! Oturalım şuraya. Hangi fotoğraftan bahsediyorsun anlat.'' dedi.
'' Almanya gezisinde sarhoş olduğum gece çekilmiş bir fotoğraf. Sen ve ben varız Kaan! ''
'' Eee?''
'' E si sadece sen ve ben varız! üzerimizde hiç bir şey yok! Oysaki hatırladığım kadarıyla uyandığımda gayet giyiktim'' Kaan ın suratında şaşkın bir ifade vardı.
'' Çağla bak, o gece ikimiz de sarhoştuk ve sen her yere kustun! Ben üstünü çıkardığımı hatırlıyorum ama .....''
'' Ama ne?''
'' Bak ben de en az senin kadar sarhoştum tamam mı! Geceye dair pek bir şey hatırlamıyorum işte. Ama sana dokunmadığımdan eminim! Beni tanımıyormuşsun gibi konuşma. Ben sana zarar verebilcek en son kişiyim'' dedi. Gerçekten de o gece bir şey olmamış olabilirdi. Beraber olduğumuza dair fiziksel bir işaret yoktu sonuçta.
''Peki o fotoğrafın Semihte ne işi var?''
''Semih mi?! ..Kesin her şey onun başının altında çıktı. Sen onun yanından mı geliyorsun yoksa?''
Kafamı salladım. Başımın ağrısı dayanılmaz bir hal almıştı ve ben gözlerimi açık tutmakta zorlanıyordum. Kaan bir şeyler söylüyordu ama ben çoktan onu dinlemeyi bırakıp kendimi uykunun kollarına teslim etmiştim. Bir ara havalandığımı hissettim. Sanırım Kaan beni taşıyordu. Ama gözlerimi açmak için çok yorgundum. Arabanın kapısının açıldığını duydum ve sonra saçma sapan bir rüyayla uykuya daldım.
.....
Uyanalı beş dakika olmuştu ama ben hala gözlerimi açmamıştım. Dün neler olduğunu hatırlamaya çalıştım. En son Kaan vardı ve beni taşıyordu. Şu an onun evinde olmalıydım. Yavaşça gözlerimi açtım ve 'lütfen bu sefer giyinik olayım' diye içimden dua ettim. Burası Kaan'ın odası olmalıydı. Komodinin üstünden telefonuma uzanıp saate baktım. Saat daha yediydi. Başımda dünkü kadar olmasa da şiddetli bir ağrı vardı. Yataktan kalkıp evin içinde banyoyu aramaya başladım. İçeri girip elimi yüzümü yıkadıktan sonra salona girdim. Kaan kanepeye uzanmış uyuyordu. Onu uyandırmadan sessizce çıkmayı düşündüm ama konuşmalıydık. Yanına yaklaşıp yavaşça kolundan dürttüm. Kıprdanmaya başladı ardıdan gözlerini aralayıp bir şeyle mırıldandı.
'' Kaan kalk hadi konuşmamız gerek'' dedim. Eve erken dönmeliydim yoksa Semiha Abla evde beni bulamayıp annemlere ışık hızılya haber gönderirdi.
Kaan sonunda yattığı koltukta doğrulup oturur pozisyona geçti. Ben de yanına oturdum.
''Bak Kaan, o gece bir şey olmadığından neredeyse eminim. Ama Semih, elindeki fotoğrafı başkalarına gösterecek olursa kimse bize inanmaz. Ve ben bunu kaldıramam.''. Kaan hala uyanamamıştı. gözlerini ovuşturuyordu.
''O gece bir şey olmadığına emin olabilirsin. Ama eğer Semih seni fotoğraf için tehdit etmeye kalkarsa sakın hiç bir şey yapma. Ben ne yapıp edip fotoğrafı elinden alıcam merak etme sen.'' dedi. Ben de onay vermek için kafamı salladım.
''çok geç olmadan eve gitmeyilim. Sonra haberleşiriz dedim ve oturduğum yerden kalktım.
''Ben seni bırakayım'' diye ayaklandığında taksiye bineceğimi, uyumasına devam etmesini söyleyip evden çıktım. En yakın duraktan taksi çağırıp fırının önünde indim. 2 ekmek ve bir kaç sıcak poğaça aldıktan sonra apartmana doğru ilerledim. Saat neredeyse sekiz olmuştu. Saçımı düzeltip Semiha Ablaların kapısını çaldım. Ayak sürüme seslerinin ardından kapı açıldı ve Semiha ablanın yüzü gözüktü.
''Günaydın Semiha Abla'' deyip kocaman gülümsedim. Olabildiğince masum gözükmem gerekiyordu. Semiha Abla beni baştan sona süzüp
''Günaydın güzelim'' dedi
''Şey ben sabah fırına kadar yürüyüp sıcak poğaça almıştım. Buyrun size de getirdim'' dedim ve elimdeki poşeti ona uzattım. ''Ama uyku sersemliğiyle anahtarımı evde bırakmışım. Sizde yedek olacaktı değil mi '' diye sordum.
''Tabi tatlım. ama öyle tek başına kahvaltı etmek olmaz. Geç içeri hep beraber yiyelim kuzum dedi.''
''E peki o zaman'' deyip içeri girdim.
''Bizim de misafirimiz vardı aslında. Senin gibi ailesi şehir dışında olduğundan oğullarını yanlız bırakmak istememişler. Bir süre bizimle kalıcak'' dediğinde
''Misafiriniz varsa ben rahatsız etmeseydim'' dedim.
''Aa olur mu öyle şey'' dedi ve beni salona yönlendirdi. Masaya baktığımda kalbim hızla çarpmaya başladı. Onun burada ne işi vardı??
..........................
10 vote a yb gelicek ^^
