♢■ЧиНий АймШигт НүгЭл■♢

+14+

Нөгөө онгоцонд уйлж байхад минь тэвэрсэн дэлдэн чихт байн шүү дээ

Тэр миний царайг хараад ямар нэг зүйл санах гэж хичээж бас тэр зүйлээ ч санасан бололтой хөмсгөө зангидан
-Нөгөө онгоцонд уйлж байсан эмэгтэй байна гэсээр надлуу заав

Би инээмсэглэн
-Тэр үед үнэхээр баярласан шүү та хүнийг яаж тайвшруулхаа мэддэг юм билээ

-Би хүнийг тийм байхад нүднээс хараад л ямар зовлон шаналалтай байгааг нь мэддэг би чинь сэтгэлзүйч шүү дээ тиймэрхүү зүйлийг зүгээр өнгөрөөж чаддаггүй юм.
-Аан тийм байхаа гэсээр би үргэлжлүүлэн инээмсэглэн түүний харц зөөлөрч бага зэрэг инээмсэглээд
-Та тэр үеэс гайгүй болсон бололтой хэмээхэд
Би толгойгоо дохисоор
-Хамаагүй дээр болсоон
гэхэд тэр миний мэдээллийг хаагаад хажууд байх сандал дээр суув
-Өөрийнхөө тухай яриач

Түүнийг ийнхүү  хэлхэд  эргэлзэж байсан ч зүгээр ярихад л болно гэж өөртөө хэлээд

-Би бол Ким Еэжин 24 настай.Загвар зохион бүтээгч ах болон ээж аавтайгаа байдаг аав ээж хоёр бараг байдаггүй болхоор бараг ахтайгаа хоёулхнаа л амьдардаг гэхэд болох юм

-Надаас юу ч битгий нуугаарай би эмч болхоор чиний ярьсан бүхэнг гадагш задруулахгүй тийм болхоор надад найдаж болно би одоо асуулт асууна үнэн зөвөөр нь хариулаарай Еэжин-ши

би толгойгоо дохин түүнд хариу үзүүлхэд
-Чиний амьдралд хүнд нөлөө үзүүлхээр ямар нэгэн зүйл болж байсан уу? Тэрнийхээ тухай яриач

Нүүрэнд минь инээмсэглэл тодорсон ч нүдэнд минь багахан нулимс хурж байсан юм.

Тэр үеийн мэдрэмжийг багаханыг нь  санан чимээгүй болно.

Бусдад мэдэгдэж чадаагүй үнэнээ түүнд хэлж чадах болов уу?

Хэнд ч хэлээгүй...

...зориг  нь хүрэхгүй байсан үеүдээ бодон дотор минь давчдана.

Хэсэг чимээгүй байсан ч тэр надлуу харсаар байв

Тийм ээ тэр итгэж болхоор хүн байх

-Чи миний ярьсан зүйлийг ахад минь эсвэл өөр хэн нэгэнд битгий хэлээрэй

Тэр толгой дохиж халааснаасаа хар жижиг дэвтэр гаргаж ирэв

-Яг үнэндээ тэр үеэс болоогүй...миний өвчин 12тойгоос минь нэг зүйлээс болж бага багаар илэрч хэлсэн

Миний гар чичирч эхлэв
Тэр үеийн мэдрэмж ахин ирж гар минь татагнах  шиг л өвдөв