Hermione Martin ve Sang Noir

VARLIK

Niye gelmiştik ki buraya? Neden? Gecenin bir saatinde, ormanda 2 kızın ne işi vardı? Ve ben niye bu teklifi kabul etmiştim?
Hatırladım. Lily beni muhteşem(!) fotoğraflarımı Derek'e vermekle tehtid etmişti. Ormanda olmamızın sebebi ise bir ceset avına çıkmış olmamızdı. Lily'nin babası polisti ve şansa bakın ki Lily fazla tutkulu bir maceraperestti.
"Keşke gelmeseydin. Sanki beni Derek'e ifşa etsen ne olur?! Sanki çok umrundaymışım gibi. Sana uyanda şuç zaten!"diye homurdanmaya başladım. Lily sözümü kesti.
" Şöyle cevap verim. Senden hoşlanma ihtimali sıfıra inerdi. Bu 1. İki şurada tüm kanı emilmiş ve yarısı hayvanlar tarafımdan yenilmiş bir ceset arıyoruz. Cidden çok sıkıcısın! "
"Sorun o değil mi zaten? Hayvanlar tarafından yenilmiş bir ceset arıyoruz. Cesede bunu yapan hayvanlar şu an belki etrafta dolaşıyor ve ona bunu yapan hayvan kim bilir bize ne yapar hiç bunu düşünmedin mi? "
"Sorun değil çünkü bu zeki arkadaşın o zaman ne yapacağımızı düşündü. "
"Ne yapıcakmışız? " diye alayla sordum ama o sorumu sinsice gülerek cevapladı:
"Bir dondurma büyüsü göndereceğiz, tabi ki! " Evet biz ve ailelerimiz safkan bir büyücüydük. Zaten ailelerimizin işlerinde başarılı olmalarının bir sebebi buydu. Tamam, belki büyü yasal olabilirdi ama çoğumuz büyü yeteneğimizi saklıyorduk. Bunun sebebi insanların "Zaten o bir büyücü. Birden fazla iş yapabilir" ya da "O büyücü. Kesin o yapmıştır" dıyerek hem fazla iş vermeleri hem de olan iyi yada kötü şeylerde sizi suçlamaları çok sinir bozucu birşey. Lily'ye şöyle cevap verdim:
"Evet yapabiliriz ama unutma o büyü sadece 1 saat işe yaraya biliyor ve ben senin sayende bizim 1 saate ormandan ayrılamayacağımızı biliyorum. "
"Söz veriyorum bir hayvan görürsek çıkarız. Hem belki cisimlenebiliriz bile "
"Yapamayız. Unutma 17 yaşımızdan önce cisimlenmek yasak. Hem daha cisimlenmeyi bile bilmiyoruz. Septirebiliriz. "
"Hayatı durumlarda yasak değil. He-"
"Sus! Bir ses duydum." Arkamı döndüğümde 2 çift göz gördüğüme yemin edebilirdim.
Sanki büyü yeteneğimizi yokmuş gibi " Kim var orada?! " diye bağırdık. Karşılık olarak ise " Özel mülke girdiniz. Hemen gidin buradan" O kadar korkmuştuk ki kekeleyerek " Ö-özür di-di-dileriz. Biz de t-tam g-g-idiyorduk" diyip koşmaya başlamıştık. Hala arkamızdan sesler geliyordu. Ve ben Lily'ye öldürücü bakışlar atıyordum. Aptal Lily! Aptal Hermione!