divina 'askıda

1 || "I'm a Riddle."

diana fallon riddle,

her zaman
yalnızdı.
ama, on bir yaşına bastığı gün dilemişti.
"ne olursun, bana onunla babamdan daha güçlü olabileceğim bir şey ver."
o şey, sevgiydi.

♡
aviva - princesses don't cry

Yeşillerimi kırgınca Hogwarts Treni'ne çevirdim. Başımı hafif sola yatırıp trene istemsizce hüzünlü bir bakış attım. Gitmeyi hiç istemiyordum ki.

Elimdeki baykuşu zorlukla sürükledim ve sakince adımladım. Derin bir nefes almama engel olan, arkadamdaki çocuğun gözlerim önünde yere düşüşüydü.

Hafif tombul, sarı kıvrık saçlı bir çocuk yüz üstü yere çakıldı. İçimde asla engel olamadığım o hisle, çocuğa doğru döndüm ve koştum.

O sırada muggle işi olduğu için asla bağlayamadığım ayakkabımdan sarkan iplerden birine takıldım. Neydi bu aptal şeyin ismi? Bağcık?

Dizlerimdeki acıyla istemsizce yüzümü buruşturdum. Acınacak haldeydim.

Her zaman olduğu gibi.

Ailesi çocuğu kollarından kavrayıp telaşla kaldırdı.

Benim kaldıracak kimsem yoktu..

Trene kimseye çarpmamaya çalışarak zar zor bindim. Kopartmanları kurcalarken, zihnime annemin günlüğündeki talimatlardan bir kaçı üşüştü.

"En iyi arkadaşlıklar çoğu zaman Hogwarts Tren'inde kurulur. Doğru insanı bulduğunu hissedersen, onunla tanışmaktan çekinme."

İlk yoluma çıkan kopartmana telaşsızca daldım.Kızıl saçlı bir kızla, yağlı siyah kafalı bir oğlan önemli bir mevzu hakkında konuşmaya dalmış gibiydi.

Hafifçe özür mayetinde gülümseyip kapıyı örttüm. Önceden tanıştıkları belliydi. Aralarına giremezdim.

İlerideki kopartmana yürürken başımın yumuşak bir yere çarptığını farketmemle doğruldum. Karşımdaki bedeni süzerken önce kaşlarım çatıldı. Bir tanıdıklık hissi vardı.

"Black ailesi, gri gözlere ve kömür karası saçlara sahip oldukça soylu bir ailedir. Slytherin'dedirler. Her dönemde bir Black olma ihtimali vardır."

Ah! Gri gözler ve kömür karası saçlar! Karşımdaki bir Black olmalıydı. Kaşlarım gevşerken yüzümünde hafifçe yumuşadığını hissetmiştim.

"Kopartmana girmeye çalışıyorum, küçük hanım."dedi çocuk ters ters. Bana bir kere daha baktıktan sonra duraksadı. "Ne tesadüf, bende."diye yanıtladım yavaşça.

Kopartımanda sadece gözlüklü, kuzgun karası kıvırcık saçlı bir çocuk oturuyordu.

"Önden buyur."diye yol verdi gülümserken. Karşılığında ufakça gülümsedim.