Brothers 🖤 || Taekook / Taegi FF|| ✅

5🖤

Taehyung

Έφυγα τρέχοντας από το σχολείο και πήγα σπίτι μου. Κλείστηκα στο δωμάτιο μου για όλη την ημέρα. Το μόνο που έκανα ήταν να κλαίω.
Τι πήγα και έκανα;
Πως μπόρεσα να πιστέψω πως θα είχε καλύτερη εξέλιξη;
Πως μπόρεσα να πιστέψω ότι θα με ήθελε και εκείνος;

Είμαι ηλίθιος.
.
.

Όλη μέρα αρνήθηκα να βγω από το δωμάτιο μου, να φάω ή να μιλήσω στη μητέρα μου.

Πολύ αργά το βράδυ σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και έβγαλα τα ρούχα μου.

Έκατσα μπροστά στον καθρέφτη και κοιτάχτηκα.
Είμαι τόσο άσχημος. Το πρόσωπο μου, το σώμα μου, όλα είναι χάλια.
Τι περίμενα; Να μου πει πως του αρέσω;

Σκούπισα τα δάκρυα μου και έβαλα τις πιτζάμες μου. Πήρα από τη τσάντα μου το γράμμα και τη σοκολάτα και κάθισα στο κρεβάτι μου.

Ποιος να είσαι άραγε;
Κάποιος από την τάξη μου ή όχι;
Δεν παρατήρησα ποτέ κανέναν να με κοιτάει με τέτοιο τρόπο.

Ένα αγόρι εκεί έξω βρίσκει εμένα όμορφο. Χαμογέλασα στην ιδέα.
Κάποιος εκεί έξω κάθεται και σκέφτεται εμένα.

Άνοιξα το γράμμα και το διάβασα ξανά και ξανά, ενώ έτρωγα τη σοκολάτα.
Με έκανε να ξεχαστώ, να χαμογελάσω και να νιώσω έστω και λίγο όμορφος. Μακάρι να ερχόταν να μου μιλήσει από κοντά. Να του πω να μην φοβάται. Εγώ θα χαιρόμουν να έχω ένα φίλο ή και κάτι παραπάνω. Δεν θα τον έδιωχνα. Δεν θα τον έκανα να αισθανθεί άσχημα.
.
.

Την υπόλοιπη εβδομάδα δεν πήγα καθόλου σχολείο. Δεν ήθελα να δω τον Jungkook φοβόμουν την αντίδραση του. Δεν θα ήθελα να με κοιτάξει ξανά έτσι. Σκεφτόμουν ακόμη τι θα έχει πει στους φίλους του. Θα με ενοχλούν περισσότερο τώρα.

.

.

Την Κυριακή το απογευμα ένιωσα μια ανάγκη να βγω έξω. Ήθελα να περπατήσω και να με χτυπήσει λίγο ο αέρας. Ντύθηκα με μια φόρμα και ένα ροζ φούτερ που ντρέπομαι να φοράω στο σχολείο, σε περίπτωση που με κοροιδέψουν και για αυτό. Έβαλα τη κουκούλα και βγήκα έξω.

Αποφάσισα να πάω στην αγαπημένη μου καφετέρια στο κέντρο της πόλης. Είναι ένα μικρό μαγαζί που δεν έχει ποτέ πολύ κόσμο. Φτιάχνουν καταπληκτική σοκολάτα και τέλεια γλυκά. Χρειαζόμουν οπωσδήποτε κάτι γλυκό για να βρω δύναμη να πάω σχολείο την επόμενη μέρα.

Όταν έφτασα ήταν σχεδόν άδειο.
Μόνο ένα τραπέζι είχε ένα ζευγάρι. Κοιτάζοντας τους ένιωσα μια μικρή ζήλεια μέσα μου. Μακάρι να είχα κι εγώ κάποιον να βγω έξω μαζί του.