Gramofon YaLnızLığı

Hikayenin Bölüm Başlığı

Üniversitesi 3. Sınıfa geçtiğinde

Gece aniden çalan telefonuna uyandı Barış...

Annesiydi arayan,Anneannesini hastaneye kaldırdıklarını durumunun iyi olduğunu sadece haber vermek için aradığını söyledi.

Barış o gecenin sabahı ancak yola çıkabildi

Zaman geçiremedi koca otobüs vakumlanmıştı sanki nefesi daraldı

Kalbi ritim ayarını kaçırdı

Geldiğinde uyuyordu anneannesi

Biraz soluklandı ve ne olup bittiğini duymak istedi Annesinden...

Geçen seneden süregelen ve hafızasının ona oyunlar oynadığı (Alzheimer) Hastalığı Ne yazık Anneanneme uğramış.

Üzgünüm beni unutursa diye,mutsuzum kendini de unutur diye, Endişeliyim yaşamayı unutur diye,

Hastane çıkışı herşey normaldi

Annesinin 2.Eşi Anneannesinin bi kliniğe yatırılması gerektiğini söyleyene kadar.

Barış; duruma itiraz edemeyen Annesinin,çaresizliğine kelepçe taktı ömür boyu...

Daha iyi olur,

daha iyi uyur,

daha güzel bakılır,

Yalnız bırakmayız,

Hep geliriz ziyaretine,

Hiçbir bahane kabul edilebilir değildi.

Ve kimse rahat ettirip oyalayamazdı yorgun gönlünü,

Topraga basmadan,çimlere oturmadan yapamazdı kahvaltısını,

Penceresinin önünde Camgüzelleri olmalıydı bir kaç saksı,

Yenisini hiç aldırmadığı ve ucu ucuna tutturmayı başardığı hortumuyla sulayacak bi bahçesi olmalıydı,

Kendi sağdıgı süt'ün

yoğurdunu yerdi bir tek

Hiç susmayan müziği olmalıydı derinlerden sesi gelen,