Hoofdstuk 4

67 2 0
                                    

Het is avond, en het is al donker. Kieran loopt met zijn schoenen door het natte gras. Zijn schoenen zijn doorwerkt van een halfuur lopen. Hij heeft zitten nadenken over Jake en Emma. Als hij dichter bij zijn huis komt ziet hij dat er allemaal politieauto's staan. Er staan ook erg veel reporters. Hij loopt maar om, als hij bij zijn appartement komt ziet hij dat erg veel politiemannen zijn weg blokkeren. "Wat is dit?! Wat doen jullie bij mijn appartement?" Zegt Kieran ongerust. De man voor hem kijkt even snel naar een foto, en zijn gezicht verandert: "meneer ik vrees dat u met mij moet meekomen". Kieran word bij zijn arm gepakt: "Wat is er aan de hand?! Waarom word ik meegenomen?!".

De zelfde man die met de ouders van Jake sprak zit weer voor Kieran. Ze zitten alleen in een kantoor. Het is een koud kantoor en het ruikt er muf. Kieran heeft geen idee waarom hij hier zit. Maar de man denkt te weten van wel: "dus Kieran Wilcox, wat kan jij mij vertellen over jouw leuke appartementje?" De politie man lijkt zelfverzekerd. Kieran kan alleen maar verbaast kijken: "umm ik woon daar?". De man had zo een antwoord al verwacht en ging over naar zijn tweede plan. Hij legde twee foto's op tafel en schoof ze naar Kieran. Kieran zag twee foto's van zijn beste vriend. Jake lag dood in Kierans badkuip. Overal lag bloed, het bloed stroomde zelfs van de badkuip af. Jakes kleding en lichaam waren ook helemaal bedekt onder het bloed. Zijn ogen waren dicht en zijn mond open, een been en een hand staken uit de badkuip. Kieran kreeg een vreemde rilling over zijn lichaam, alsof hij zou flauwvallen. Hij wilde niet naar de foto's kijken maar hij bleef toch staren naar zijn dode vriend. De politie man begon weer met praten: "dus jij gaat mij niks vertellen over de moord die jij hebt gepleegd?". Kieran bleef nog een paar seconden naar de foto's staren tot het tot hem door drong welke vraag er was gesteld: "meneer, ik heb deze moord niet gepleegd! Jake was mijn beste vriend! Ik zal nooit zoiets doen!". Zijn ogen prikten en hij voelde tranen komen die hij snel weg knipperde. De politieman zag al snel dat hij niks met Kieran kon. "Ik ben Miguel Elders en ik ga uitzoeken of je de waarheid spreekt. Dat kost tijd, en tot die tijd houd ik je hier", ze de politieman.

Het is al de volgend ochtend. Kieran zit in een cel met een dun matrasje. Hij heeft niet geslapen. Hij kon niet stoppen met denken aan zijn dode vriend Jake. En dan denken ze dat hij hem heeft vermoord! Dan hoort hij een bekende stem, Emma. Een politie man, een bredere deze keer deed de cel open. Naast de man stond Emma. Kieran begreep er helemaal niks van, maar hij was blij dat hij eruit mocht. De man liet de twee gaan. Toen ze eenmaal buiten waren wilde hij vragen waarom hij werd vrijgelaten, maar van de andere kant, misschien denkt Emma wel dat hij Jake heeft vermoord. Maar dan begint Emma te praten: "maak je niet druk hoor, ik weet dat jij niks hebt gedaan. Hier moet je maar weer eens in mijn telefoon kijken, dat is het bewijs dat ze je konden laten gaan". Kieran pakte de telefoon aan en zag een appje van het anonieme persoon het was een foto. Een foto van Jake, een dode Jake. In verband met de tijden kon Kieran die absoluut niet hebben gestuurd. De moordenaar wilde dat Jake werd gevonden in Kierans huis... waarom? En waarom was het zo makkelijk te achterhalen dat Kieran de moord niet had gepleegd?

Noah staat te ijsberen in zijn kamer terwijl hij in zichzelf praat. Hij staat in zijn kamer samen met Kieran en Emma die net hun verhaal hadden gedaan bij Noah. Niet dat ze goed bevriend waren met Noah, maar ze waren in rouw van hun vriend en willen weten wie de moord heeft gepleegd. Straks komen er meer doden. Noah wilt graag helpen. Maar het kost tijd waarschuwde hij ze. Maar daar hadden ze geen problemen mee. Noah weet van alles af nu, alles wat het anonieme persoon heeft gestuurd en alles van Jake. "Dit moet Audrey weten!" Zei hij snel terwijl hij naar zijn telefoon pakte. "Nee! Het is beter dat zo min mogelijk mensen dit weten, straks veroorzaken we onrust. Dat kunnen niet gebruiken, en dat is ook wat de moordenaar wil" zei Emma snel. Noah liet zijn telefoon zakken. Hij keek ze allebei even aan en zei: "ik ga jullie helpen en ik ga erachter komen wie dit is".

WORDT VERVOLGT

SCREAMWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu