Ben Nefes. Az önce ailem tarafından zorla evlendirildim. Kocamın adını bile şu an bilmiyorum. Yüzünü düğünde gördüm. Ne kadar acı bir andı benim için anlayamazsınız. O beyaz gelinlikler içerisinde ağladım ben ilk kez. Neden para insanlar için bu kadar değerli ki?
Sahra (Nefes' in annesi) : Nefes hâlâ ağlıyor musun sen? Çıkar çabuk gelinliğini. Gidiyorsun artık kendi evine.
Nefes: Neden beni zorla evlendirdiniz! Neden!
Sahra: Öyle gerekiyordu kızım. Merak etme evlendiğin kişi ve insanlar kötü birisi değiller. Hem kocan da yakışıklı, zengin. Daha ne istiyorsun?
Nefes: Sizin için dış güzellik ve para önemli değil mi?! Benim için değil ama. Anlamıyor musunuz değil!
Sahra: Bağırma da çıkar gelinliğini. Hadi seni bekliyorlar.
Bana arkadaş olan, hem nefes olan annem bile anlamıyordu artık beni. Bu devirde para herkesin gözünü boyamış.
Tahir: Nefes, girebilir miyim içeri?
Nefes: Sen kimsin?!
Tahir: Kocanım ya ne çabuk unuttun.
Nefes: Ne sen benim kocamsın ne ben senin karınım. Anladın mı!?
Tahir: Sakin ol lütfen. Ağlamaktan gözlerin şişmiş zaten.
Nefes: Sen mutlusun galiba.
Tahir: Saçmalama. Babam da apar topar "Evleniyorsun!" Dedi. Benim de haberim yoktu.
Nefes: Peki sen neden ağlamıyorsun? Sevmediğin, tanımadığın biriyle evlendin.
Tahir: İnan bana ben de senin kadar üzgünüm ama elimden gelen birşey yok. Kendi kendime "Ağlamak kaderi değiştirmez. " Dedim. Ve o günden beri hiçbir şeye ağlamıyorum.
Nefes: Keşke ben de senin gibi olabilseydim.
Tahir: Merak etme, zamanla öğrenirsin.
Aslında eşim olacak Tahir o kadar kötü bir insan değilmiş. Ama yine de tanımıyorum. Belki de yüzüme gülüp arkamdan.. Neyse artık bunları düşünmemem gerek. Ne de olsa "Zorla evlendirilmiş" bir insanım.
Evlenmek güzel birşey ama sevdiğin, tanıdığın insanla. Benimki gibi alel acele yangından mal kaçırır gibi olmaz. Ayrıca ben kocamın adını bile nikah kıyılırken öğrenen bir kadınım. "Kadınım" Diyorum çünkü hayat bana zorla kadın olmayı öğretti.
Hayat o kadar acı ki bazen rüyanda bile göremeyeceğin kâbuslar başına geliyor.
