Reagan

" Under the mistletoe "

Την επόμενη ημέρα, και πλέον new years eve, ξύπνησα αργά στο διαμέρισμα μου, είχε πάει 2 το μεσημέρι και είχα τόσα πολλά να κάνω σήμερα. Σηκώθηκα γρήγορα και μπήκα στο ντουζ, όσο το νερό έτρεχε πάνω μου σκεφτόμουν τον άγνωστο άνδρα από το κλαμπ χθες, μα τι στο διάολο σκεφτόμουν και γιατί με άφησε η Λόντον να το κανω;

Όπως και να έχει, θέλω να τον ξανά δω, έστω και έτσι, έστω και με την μάσκα.

Θυμάμαι να έχει ασημί μαλλιά και θυμάμαι τα μάτια του να είναι καστανοπρασινα.

Μόλις βγήκα από το μπάνιο φόρεσα τις φόρμες μου, ήθελα να είμαι άνετη όσο θα μαγειρευα και θα ετοίμαζα το σπίτι για το αποψινό ρεβεγιόν, όσο μαγειρευα σκέφτηκα να πάρω το θάρρος να καλέσω το καινούριο μου αφεντικό, ίσως και τον Άλεξ, πήρα το κινητό στα χέρια μου και κάλεσα το όνομα του,

Hunter Cameron

"Παρακαλω;"

"Καλησπέρα, κύριε Καμερον. Είμαι η Ρέιγκαν Χάντσον."

"Καλησπέρα Ρέιγκαν, πως εισαι;"

"Πολύ καλά κύριε Καμερον. Ακούστε, ξέρω ότι μπορεί να έχετε κανονίσει ήδη αλλά σκέφτηκα να σας καλέσω και τον κύριο Άλεξ στο αποψινό μου πρωτοχρονιάτικο πάρτι στο σπίτι μου."

"Ναι... έχω κανονίσει... Αλλά δεν πειράζει, θα έρθω. Θα το πω και στον Άλεξ. Σε ευχαριστούμε για την πρόσκληση."

"Δεν χρειάζεται να έρθετε εάν έχετε κανονίσει μην σας είμαι βάρος."

"Θα είμαστε εκεί στις 9."

Είπε και έκλεισε γρήγορα το τηλέφωνο, και τότε κάλεσα την Λόντον,

"Γεια σου κούκλα! Μαγειρευεις;"

Είπε μόλις το σήκωσε,

"Ναι δεν αντέχω άλλο. Το ήξερα ότι έπρεπε να πάρω catering, πως πάνε τα γλυκά;"

"Ε... Καλά."

"Τι έκανες ρε Λόντον;" γέλασα,

"Μπορεί να έχω κάψει μερικά μπισκότα. ΜΠΟΡΕΊ."

"Κατάλαβα. Άσε θα πάω να πάρω από ζαχαροπλαστείο."

"Αχ τέλεια φιλεναδιτσα μου με σωζεις! Θα σου πάρω κι αλλά δωρα για την καλοσύνη σου."

Γέλασε,

"Εντάξει..  Θα τα πούμε σε λιγάκι. Φιλάκια κοντή μου."

"Πρόσεχε πως μου μιλάς..  Είμαι ευαίσθητη."

"Πιο ψηλή και από το empire state building είσαι!"