----
İstanbul'a yarın gidiyoruz. 'Özgür'le' ve Merve ile.. Evet Özgürve Merve ile İstabul'a gidiyoruz. Kuzenin yanına. Allah'ım. Ben bu ikisinin kavgalarına nasıl dayanıcam ?
----
-Ertesi Sabah-
Bavullarımı dün akşamdan hazırladım. Neden çünkü başınızda bir Türk annesi var. Gece geç yattım. Çok geç hemde.
Bavulumu alıp aşağıya indim. Bizim mallar aşağıda beni bekliyordu. Mal çünkü bunlar. Zaten sevgilimle de vedalaşamadım. Benim canım sıkılmasın da kimin canı sıkılsın?
"Sonunda bee." bu malla nasıl akraba olabilirim şaşıyorum.
"Ya sen ne kadar mal bir insansın? Gerçek bir abi olsan gelirsin bana bavulumu aşağıya indirmemde yardım edersin! Akraba evliliği misin olum sen ?" ben böyle deyince babam kafama patlattı.
"Doğru konuş abiyle."
"Aman yaa!" deyip arabasına bindim bizim bu salak mal insanın. Göt lalesi!
Sonra annem gelip kafama vurdu. Çünkü ben çöp kutusundan bulunmşum.
"Bizimle vedalaşmadan mı gidiceksin salak?" benim annem de böyle işte. Sever de döver de. Dövmez de lafın gelişi işte. Arabadan inip ona sarıldım. Bütün yaz boyunca oradayım sonuçta. Belki üniversiteyi de orada okurum. Annem izin verir mi orası bilinmez. Babama da sarıldıktan sonra tekrar arabaya bindim. Öne. Ne olur ne olmaz. Özgür Merve'yi deli eder bir de. Aslında sadece müzik dinlemek istiyorum.Onları değil.
Özgür ve Merve de arabaya bindikten sonra hava alanina dogru yola çıktık. Allahtan birbirletine satasmadilar. Onlar bir araya geldiler mi cok kavga ediyorlar. Kimse ayiramiyor. Surakli didisiyorlar. Ama kardes olarak goruyorlar birbirlerini görüyorum. Merveye asilan cocuklari abim dovuyor. Abime asilan kizlara da Merve agizlarinin payini veriyor. Benim yoklugumda gorevimi Merveye devrediyorum. Cok güveniyorum kendisine.
Hava alanina geldiğimizde Özgür bavullarimizi elimize verdi. Kendi taşısa ne olurdu ki ? İşte bir Özgür olmak bunu gerektirir.
Okuzun tekidir bizim Özgür. Efendim nedir bilmez. Ha diye cevap verir insana. Çünkü o Özgür.
Bavullarimizi aldik ve kontrollerden geçtik. Adam oramı buramı elleyip durdu. Bir de sindire sindire. Lan ne saklıcam ben kalçamda? Salak. Gavurlar işte.
Ucagin kalkmasina 5 dakika vardı. Heyecanlanmistim. Ne de olsa memleketime gidiyordum.
Kuzenim İstanbul'da oturuyor ama asıl akrabalarim Antalya da. Orayi cok seviyorum. Özellikle de Alanya yi. Orasi bana rahatlatıcı geliyor. Dagların arasinda olmasina ragmen o kadar guzel ki.. Antalya ya gittiğimde zaten direk Alanya'ya teyzemlerin yanina giderim. Asil akrabalar Kemerde. Birbirlerini dövüyorlar. Inceee. Anlayamazsiniz. Beni etkileyen Kemerdeki sahildi. :'( . Ne olursa olsun bu laf bende ayrı. Ekmekleri yere dusen cocukla tekne alindigi icin aglayan cocugun goz yaşlarındaki farkı bulunuz.
Uçağa bindik. koltuklar 3'lü olduğu için mecbur yan yana oturduk. Ben ortalarına. Özgür de cam kenarına. Kaptı en güzel yeri. Hayır yani ben neden ortada oturuyorum? Cevap veriyorum kavga etmelerini önlemek için! Doluyum zaten. Keşke sinirimi o güvenlikten çıkarsaydım. Çüksüz!
Al işte. Merve'nin yan koltuğuna öyle bir taş oturdu ki anlatamam. Yemin ediyorum hayatımda böyle bir insan görmedim. İnsan mı acaba? Şu andan itibaren uzaylıların olduğuna inanabilirim. Ama böyle uzaylı olmaz ki! Paul filmindeki gibi olması gerekir. Olaan üstü kafaları olan varlıklar. O filmden çok etkilenmiştim. Tıpkı Harry Potter'dan etkilendiğim gibi. Hayatımın aşkı. Ridikulus o güvenliğe. Evet şimdi gerçekten bir çüksüze dönüştü. Hahahahah. Gülsenizee! Yani hani Potter'da büyü öğeriniyorlar ya. Hani Harry'nin korkusu ruh emiciler. O bölüm işte. Neyse siz gülüyosunuz burda.
