1. Bölüm || Okulun Son Günü

1.1K 48 13
                                    

[Merhaba. Bu benim yeni hikayem umarım beğenirsiniz. :) Bolumun yarisini telefondan yarisini bilgisayardan yazdigim icin biraz sorun oluyor. Kusura bakmayin. Multimedia Buse]

Sabah sabah annemin bağrışıyla uyandım. "Busee. Hadi kalk kızım bu gün okulun son günü." ohaaa. Lan bu gün okulun son günü. Ben bunu nasıl unuturum?!

Hemen yataktan fırladım ve kıyafetlerimi giydim.. Lise artık bitiyor. Türkiyeye geri dönüyoruz. Yani 1 hafta sonra yola çıkıcaz. Burdaki arkadaşlarımı çok ama çok özlicem. Buradaki takımımıda. B0iliyorum temelli dönüyormuşuz gibi konuştum ama 3 aydan bahsediyoruz. Hem İstanbul'da üniversite okuma ihtimalim de çok yüksek. Bunları düşünüpte haraket etmek de çok zor aslında. O yüzden kışkış cinler kışkış.

"Buseee. Kızım kalksanaa!!"

"Kalktım anne yaa. Off. Zaten stresliyim. Bir de sen sinirimi bozma!"

"Düzgün konuş anneyle!!"

"He he!"

"Muratt!! Kızına bir şey de. "

"Anne ilk okul bebeleri gibi beni babama şikayet etmekten bıkmadın ya.. Helal olsun sana."

"Bunları babanın yanında da söylesene"

"Ben pilav yapmayı öğrendim bi kere kızmaz kızına. Sever beni." ve babam ve canım abim (!) odaya girer.

"Off. Anne göm ağzına 1 tane işte ne uğraşıyorsun şu kızla?"

"Şu kız dediğin senin kardeşin!" yürü be baba. Ben de hemen lafa atladım.

"Açım ben kadın. "

"Öküz gibi yiyorsun nereye açsın?"

"Ya sen bana ne karışıyorsun. Git Natalie'ye yavşa!!"

"Senin ağzın hangi ara böyle bozudu kızım!!"

"Sen uykunda sövmeye başladığından beri!"

"Sen geceleri benim odama mı giriyorsun?"

"Odalarımız yan yana ve sürekli uykunda(!) bağırıyorsun!"

"Sen şuna odana giriyorum desene"

"Açım lan ben!!" diye bağırmaya başladım. Kahvaltı masasına oturdum ve yemeye yumuldum. Çünkü bir Buse Yavuz olmak bunu gerektirir.

Yemeğimi yedim evin kapısında bekliyorum! Peki kimi bekliyorum biliyor musunuz? Ahh. Tabii ki de Özgür'ü. Beni okula o bırakıcakmış. Salak aptal insan.

"Özgürrrr! Allahın belasııı. Hadi in artık aşağıya yaa!" Ses yok. Geberdi mi acaba? Eve arkamı döndüm.

"Hayır gebermedim."

"O kadar ümitlenmiştim oysaki."

"Aslında abin bu yakışıklılıkla ölmüyosa başka hayatta ölmez." bir de bir ukala bu. Son 3 senedir spor salonuna gidip kas yapıyor. Deli ediyor beni. Şimdi 'sana ne oluyor be ?' diyeceksiniz. Haklısınız ama ben çevremdeki herkesi kıskanırım. 1 kere Özgür ile AVM'deydik. Bir kafeye oturduk. Bütün gözler bunun üzerinde tabi. Artist artist takılıyor bu da. Sırf onu kıskandığım için yanına gidip yanaklarını öptüm. Bütün konuşma boynunca ona sevgilim dedim ve bakan kızların masasına gidip bir dertleri olup olmadığını sordum. Çok tatlıyım biliyorum. Ve Özgür'ü yanağından öpmenin cezasını çekiyorum. Onun ukalalığı bana bulaştı.

Orta Saha ForvetHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin