Oldum olası gıcık bir çocuktum. İnsanlar ile dalga geçer,bazen kızdırır hatta ağlatırdım, taki onu görene kadar...
Tanıdığım diğer kızlardan farklıydı. Tatlıydı,doğaldı,güzeldi...
İlk zamanlar onunla da dalga geçtim lakap taktım,sinirlendirdim ama ilk defa pişman oldum. Onu kırdığımı düşündüm.
Sürekli sokak başlarında bekledim özür dilemek için, tek istediğim bir kez görüp özür dilemekti...ama daha adını bile bilmiyordum. Günler hızla geçerken ismini okuldakilerden öğrendim.
Sosyal medyada sürekli onu aradım,bir kez konuşup kendimi ifade etmek istedim...
Sürekli aklımdaydı ve bu bana güç veriyordu onu bulma isteğim artıyordu. Buldumda. Özür diledim ve affettirdim kendimi ondan sonraki günlerde arkadaşça konuştuk, tüm cesaretimi toplayıp seni seviyorum dedim. Pek ciddiye almadı sanki beni ama yine de güzeldi. Ona bir hediye almak istedim tüm harçlığımı o hediyeye verdim. Yağan yağmurda yürüyerek döndüm eve annem çok kızdı sırılsıklam olmuştum ama ona aldığım hediyeyi düşündükçe mutlu oluyordum. Utanıyordum, geceleri hep yastıklara sarılıyordum...
Hediyeyi ona verdim teşekkür etti. Öyle tatlıydı ki...
Şu an hâlâ arkadaşız ama ben hep onu düşünüyorum eğer bunu okuyorsan haberin olsun...
"Seni Seviyorum."
