"က်ေနာ့္ခ်စ္သူေကာင္ေလး"💕
အပိုင္း(၃)
တံခါးကိုဖြင့္လိုက္စဥ္ေမေမ့ကိုေတြ႕လိုက္ရ၍က်ေနာ္မ်က္လုံးအစုံျပဴးက်ယ္သြား၏ ျပႆနာေတာ့တက္ေခ်ျပီ
"ဟဲ႔ဘာျဖစ္တာလဲသားရဲ႕"
"ဟုိ. . .ေမေမေျပာေတာ့တစ္လေလာက္ျကာမွဆုိ. . ."
"ေျသာ္..တစ္ပတ္ပဲျကာေတာ့ပုိမေကာင္းဘူးလားသားရယ္အမ်ဳိးေတြကအေမ့ကုိတားျကသားပဲဒါေပမယ့္သားကုိစိတ္မခ်ပါဘူး နဂုိကတည္းက ထင္ရာစုိင္းေနတတ္တဲ့ဟာ ညတုိင္းေရာျပန္အိပ္ရဲ႕လားသား"
"အိပ္ပါတယ္ေမေမရဲ႕"
" 'ႏြန္'ပစၥည္းေတြသြားထားလုိက္သမီး"
"ဟုတ္ျကီးေမ"
"ကဲ!ေတြ႔လား တစ္ပတ္ပဲရွိေသးတယ္အိမ္ကလဲဖုန္တေသာေသာ လူကလဲညွင္းသုိးသုိးနဲ႔ ေမေမမရွိတာနဲ႔ျဖစ္သလုိေနေနေတာ့တာပဲအဲ႔ဒါေျကာင့္မင္းကုိေမေမစိတ္မခ်တာေပါ့ မျဖစ္ေသးပါဘူးမင္းကုိအိမ္ေထာင္ျမန္ျမန္ခ်ေပးမွျဖစ္မွာပါ"
"ဟာဗ်ာ. . .ေမေမကလဲ"
"ဘာကုိေမေမကလဲလည္းမင္းကုိဒီအရြယ္ထိလဲပညာသင္ေပးခဲ႔ျပီးျပီ မင္းကုိယ္မင္းက်ေတာ့လဲမရွာဘူး ေမေမရွာေပးတဲ႔မိန္းခေလးေတြက်ေတာ့လည္းအရုိးမ်ားသေလးေခ်းခါးသေလးနဲ႔မင္းျငင္းျငင္းလႊတ္ေနတာပဲမဟုတ္ဘူးလား"
"ေတာ္ပါေတာ့ေမေမရယ္. . .က်ေနာ္မိန္းမလဲမယူခ်င္ေသးဘူးတစ္ေယာက္ထဲပဲေနခ်င္ေသးတယ္ ျပီးေတာ့သားအသက္က အခုမွငယ္ငယ္ေလးပဲရွိေသးတယ္ က်ေနာ္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္ေသးတယ္ေမေမရာ"
"မင္းကုိေျပာလုိက္ရင္ဆင္ေျခေတြခ်ည္းပဲမင္းဘာေျကာင့္ေမ့ေမ့စကားကုိ. . ."
"ဟင္!"
ေလွကားမွတျဖည္းျဖည္းတက္လာရင္းေမေမ့ေျခလွမ္းမ်ားက်ေနာ့္အခန္းေရွ႕မွာအလုိလုိရပ္သြား၏
"သား. .မင္း. .မင္းက!"
ေမေမကခပ္ျမန္ျမန္ပင္အခန္းတံခါးကုိတြန္းဖြင့္လုိက္သျဖင့္ က်ေနာ္တားခ်ိန္ပင္မရလုိက္ေတာ့ အခန္းထဲရွိကုတင္ေပၚမွာက်ေနာ့္Nightdressအက်ၤ ီ ီဖုိးရုိးဖားယားျဖင့္ကပုိကရုိေလးထုိင္ေနသည့္'ပီ'ကမ်က္ရည္စက္လက္ျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ကုိေမာ့ျကည့္ေနေလသည္
"ဟင္!"
"ေမေမ...ဟုိ..."
"ျကည့္စမ္း...!မင္းက...ေယာက္က်ားေလးျခင္း...မင္း...မင္း လုပ္ပုံေတြဟုတ္ေသးရဲ႕လားဟင္"
"ဟာ...ေမေမအထင္မလြဲပါနဲ႔ ေမေမထင္ထင္သလုိ မဟုတ္..."
"ေတာ္စမ္း ...မင္းငါေပးစားတဲ႔မိန္းခေလးေတြကုိမျကိဳက္ဘူးလုိ႔ျငင္းျငင္းေနတာဒါ့ေျကာင့္ေပါ့ဟုတ္လား "
"မဟုတ္ပါဘူးေမေမရာ...ရႈပ္ကုန္ပါျပီ"
"အပုိစကားေတြေျပာမေနနဲ႔ မင္းဘယ္တုန္းထဲကအဲ႔လုိစိတ္ေတြဝင္ေနရတာလဲဟင္ ငါေသသာေသလုိက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္perthရယ္ ငါေပးစားတဲ႔မိန္းမေတြကုိက်ေတာ့မင္းကျငင္းလႊတ္ျပီး ခုေတာ့...ခုေတာ့..."
ေမေမ့မ်က္ဝန္းမွမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာသျဖင့္က်ေနာ္ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန္ 'ပီ'က
"က်ေနာ္...က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ အန္တီထင္သလုိမဟုတ္ရပါဘူး က်ေနာ္ဒုကၡေရာက္ေနလုိ႔အန္တီ႔သားကက်ေနာ့္ကုိ ကူညီထားတာပါဗ်ာ တကယ္ပါ"
"ဘယ္လို!"
"ဟုတ္တယ္ေမေမ သူေျပာတာအမွန္ပါပဲ"
ေမေမကပီ့ကုိေခါင္းစေျခဆုံး ျကည့္ျပီး
"မင္းနာမည္ ဘယ္လုိေခၚလဲ"
"က်ေနာ္...က်ေနာ္"
"ေမေမ"
"မင္းကုိေမးေနတာမဟုတ္ဘူးသား ေမေမသူ႔ကုိေမးေနတာ"
Naungကက်ေနာ့္ကုိမ်က္စပစ္ျပ၏
"ေမေမ ေမးေနတယ္ေျဖလုိက္ေလ"
"ဟုိ...ဟုိ...က်ေနာ့္နာမည္'ပီ'ပါဗ်"
"ဘယ္မွာေနလဲ"
"က်ေနာ္. . .မသိ. . ."
"အုိ!မသိလုိ႔ရမလားေကာင္ေလးရဲ႔"
"ေမေမ သူ႔ကုိျကည့္ရတာ Amnesiaျဖစ္ပုံရတယ္"
"ဟယ္!ဒါနဲ႔မ်ားသားရယ္"
"က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေမေမ ညကက်ေနာ့္အိမ္ေရွ႕မွာလဲက်ေနတာေတြ႔လုိ႔က်ေနာ့္အခန္းထဲေခၚျပီးေဆးကုေပးထားတာပါ ျပီးေတာ့သူကသူ႔နာမည္ေတာင္သူမသိတာ သူဘယ္မွာေနမွန္းလဲေမးလုိ႔မရတာေျကာင့္က်ေနာ္ေဒါသထြက္ေနတုန္း ေမေမေရာက္လာတာပါပဲ 'ပီ'ဆုိတာကလည္းက်ေနာ္သူ႔ကုိေပးထာတဲ႔နာမည္ပါ"
"ဟုတ္လား. . .ကေလး"
"ဟုတ္...ဟုတ္ပါတယ္ အန္တီ''
"မင္းအေျကာင္းေတြနည္းနည္းေလးေတာင္မွစဥ္းစားလုိ႔မရဘူးလား"
"မရဘူး အန္တီ...က်ေနာ္ညကအေျကာင္းေတြပဲမွတ္မိပါတယ္သစ္ပင္ေတြျကားမွာလဲေနရာက အားတင္းျပီးထ,လာခဲ႔တာပါဘယ္သြားလုိ႔ဘယ္လာရမွန္းလဲမသိပါဘူးအဲ႔ဒါနဲ႔ဆက္ေလ်ွာက္လာျပီး ဒီအိမ္ျကီးကုိေရာက္လာရတာပါဗ်"
Mom:က်မသက္ျပင္းရွည္ျကီးကုိခ်လုိက္မိ၏ ဘယ္လုိလုပ္ရပါ့ ဘယ္သြားလုိ႔ဘယ္လာရမွန္းမသိယုံမ်ွမက ကုိယ့္နာမည္ကုိယ္ပင္မသိသည့္လူတစ္ေယာက္ကုိဘယ္လုိနည္းမ်ဳိးနဲ႔ေမာင္ထုတ္ရက္ပါ့မလဲ ျပီးေတာ့အင္မတန္သန္႔ျပန္႔သားနားတဲ႔လူရည္မြန္ရုပ္ေလးဒါကုိလက္လြတ္စပယ္ေမာင္းထုတ္လုိက္ပါလွ်င္ ဘာေတြျဖစ္ကုန္မည္နည္း ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကလဲ သားေမြးထားသည့္မိခင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ေျကာင့္ မိခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ျဖစ္မိ၏
