MERHABA! Bu benim ilk yazdığım hikaye umarım beğenirsiniz.
Adım eylül on yedi yaşındayım.Yaklaşık bir ay öncesine kadar harika denilebilecek bir hayatım vardı. Arkadaşlarım okulum çevrem her şey ankarada kaldı. Artık istanbuldayım babamın işi yüzünden hepimiz apar topar istabula geldik.Taşınma işlemleri daha bitmedi. Kargoyla kolilerin hepsi dün geldi dolayısıyla odamı yeni dünyamı daha yeni keşfediyorum.Pespembe geniş ve köşeli bir camı olan bir yer.Aslında rengi pembe olmasaymış sevebilirdim burayı.Mesele renk değil evin her yeri yabancı geliyor bana. Umarım alışırım. İlk olarak kitaplığımı düzenlemeyi düşünüyorum. Rahatlamaya ihtiyacım var.Küçüklüğümden beri kitaplarla iç içeyim.Kitaplığın üst rafını tamalarken babam odaya daldı:" yoruldun mu kahve getirdim" babamı seviyordum.Buraya istemeyerek taşınsamda her şey bizim içindi."teşekkür ederim" yanağına öpücük kondurdum. "Aslında buraya yarın yeni okuluna başlayacağını söylemek için geldim tatil iznin bitti ufaklık" aaah işte bu hiç iyi değildi "ama babaa "demeye kalmadan gitti.Tamam er yada geç yeni okula gidecektim ama bu yarın olmak zorunda mı ?Ne giyeceğim? Yada forması var mı? Okuldaki kızlar nasıl? ve en önemli soru hangi okul?Babam huyumu bildiği için haberi şak diye söyleyip odadan sıvışmıştı.Bende kitaplığın geri kalanını düzenleyip uyumaya çalıştım.
Sabah Annemin bana bir milyonuncu kez bağırmasıyla uyandım.Pijamalarla kahvaltıya indim.Babamın ağzından laf almam lazım.Masadaki herkes gözünü dikmiş bana bakıyordu.Geç kalmış olmalıyım.En sevecen halimle " günaydıın " dedim.Anne zoruyla kahvaltı yaptıktan sonra babama okulla ilgili bir kaç soru sordum ama hıç oralı olmadı.Dediği tek şey " Gidince görürsün " oldu.Sonunda hazırlanıp arabaya gittim.Babam beni bekliyordu.Arabadaki yerimi alıp merakla bekledim.Babam "Işte geldik " dedi.Yolun karşı tarafına baktığımda gözlerize inanamadım.Babam beni bu okula yazdırmış olamazdı.Okul gereğinden fazla lükstü.Uff içinde kesin zengin,süslü,şımarık ergenler vardı.Babamı öpüp indim arabadan.Gördüğüm her kız dergiden fırlamış gibiydi.Bir kendime baktım,bir de onlara.Bu okulu hiç sevmedim.Galiba artık sabah beşte kalkıp öyle hazırlanacağım.Ayrıca oğlanlar çok havalı.Lise hayallerim ikinci kez suya düştü.Galiba kitapkurdu ve asosyal bir şekilde liseyi bitirece... derken yere düştüm.Kafamı kaldırdığımda çocuğun teki bana sırıtıyordu.Kalkmam için elini uzattı bende ona tutunmak yerine kendim kalktım.Biraz bozuldu galiba.Açıkası şu an oğlan tavlayacak vaktim yoktu.Sınıfımı bulmalıydım.Her koridoru dolaştıktan sonra sınıfı buldum.Içerisi henüz boştu.Arkanın ber önüne oturdum.Yanımada o çocuk gelmez mi!Düştüğümde pis pis sırıtan velet." Ben Ege.Sen?" Sinirlerimi yatıştırıp umursamaz bir tavırla "Eylül " Demeyi başardım." Memnun oldum Eylül." Bir şey demeye gerek duymadım.Öğretmen gelmişti zaten.Tahtayü çıkıp kendimi tanıttım.Rezil olmadan şu işi hallettiğim için çok mutluyum.Geri yerime oturduğumda arkamda oturan kızın gülümsediğini farkettim.Hemen karşılık verdim.Teneffüsta okulu gezmek için sözleştik.Ders bitti.Yine o kızların podyumda yürümesini izledim.Podyumdan kastım koridor.Yalnız beni gezdiren kızın adını bilmiyordim.Neyseki o benden önce davrandı." Adım Aybige memnun oldum. " "Bende " deyiverdim."Galiba alışkın değilsin böyle okullara önceden nerelerdeydin? " "Ben Ankarada yaşıyordum, babam va işi yüzünden buraya taşındık. O yüzden etrafa salak salak bakıyorum. " Güldü. " Sorun değil.Şu okuldaki tüm kızlardan nefret ediyorum zaten. " dedi ve zil çaldı.Hemen soru sordum." Şu yanımdaki çocuk şey yani Ege... " sözümü kesti," Babası okulun sahibi gerisini sen düşün dedi ve gitti.Sırama geldiğimde Ege sırıttı.Bende yapmacık bir gülümsemeyle karşılık verdim.Bu çocuk yanıma oturmak zorunda mıydı? Düşüncelerimi okumuş gibi " Yanımda homurdanıp duruyorsun diye söylüyorum burası benim sıram." Bozulmuştum. "Istersen kalkabilirim " dedim."Yer yok nereye gideceksin " dedi. ikinci kez bozuldum." Yani benim için sorun yok.Istersen kal " dedi "Peki " dedim ve bir daha ağzımı açmamaya yemin ettim
